Jeden z najmniejszych kotów świata. Niezwykle rzadki gatunek

Kotek rudy zwany także kotem rdzawym jest jedynym z najmniejszych przedstawicieli kotowatych na świecie. Ten ważący zaledwie od 0,8 do 1,6 kg drapieżnik występuje tylko na wyspie Cejlon. Gatunek ten jest rzadki w naturze, nieczęsto też jest hodowany w ogrodach zoologicznych. Ostrawski ogród jest jednym z piętnastu zoo na świecie, w którym można go zobaczyć.

Kotek rudy (Prionailurus rubiginosus phillipsi) hodowany jest w Ostrawie od 2012 roku. Od tamtego czasu dwie pary tych najmniejszych kotów na świecie odchowały w sumie dziesięć młodych. Pod koniec zeszłego roku nastąpiła zmiana w prowadzeniu tej hodowli na podstawie rekomendacji koordynatora europejskiego programu ex situ dla tego gatunku.

Osobniki, które założyły ostrawską hodowlę, zostały przeniesione do innych ogrodów zoologicznych, natomiast dwie młode samice z ostatniego miotu pozostały w Ostrawie. Pod koniec listopada 2021 roku z zoo we Frankfurcie nad Menem sprowadzono nowego samca hodowlanego.

Gatunek ten jest stosunkowo rzadki w ogrodach zoologicznych. Obecnie hodowany jest w piętnastu instytucjach, z których większość znajduje się w Europie. Europejska populacja kotów cejlońskich liczy tylko 46 osobników. W ciągu ostatniego roku zwierzęta rozmnożyły się tylko w dwóch ogrodach zoologicznych.

Najmniejsze koty na świecie uważane są za gatunek rzadki i zagrożony

Kotek rudy (Prionailurus rubiginosus phillipsi) jest jednym z najmniejszych kotów na świecie. Zamieszkuje suche lasy liściaste na subkontynencie indyjskim. Podgatunek hodowany w zoo w Ostrawie występuje tylko na Sri Lance (wyspa Cejlon), gdzie został również odnotowany w tropikalnym lesie deszczowym. Choć preferuje gęstą roślinność i tereny skaliste, bytuje również na terenach rolniczych i zaludnionych – tam znajduje liczne gryzonie. Kotka rudego podobno łatwo jest udomowić.

Doskonale wspina się na drzewa, ale poluje głównie na ziemi. Jego pożywienie składa się przeważnie z gryzoni, gadów i ptaków. W Indiach zaobserwowano nawet osobnika niosącego w pysku nietoperza! Poluje głównie o zmierzchu i w nocy.

Szacuje się, że populacja wolno żyjących osobników nie przekracza liczby 10 tysięcy osobników. Z powodu niszczenia ich naturalnych siedlisk gatunek ten narażony jest na wyginięcie. Ponadto tępiony jest przez człowieka za szkody wyrządzane w hodowlach drobiu oraz pada ofiarą kłusowników z powodu swojego nietypowo umaszczonego futra.