W wolierze La Pampa pojawiły się młode. Wśród nowych mieszkańców zoo w Ostrawie są pisklęta i jeden ssak

OSTRAWA / Woliera La Pampa jest największą wolierą spacerową Ogrodu Zoologicznego w Ostrawie. Zwiedzający mogą zobaczyć w niej z bliska kilka przedstawicieli ptaków południowoamerykańskich, a także jeden gatunek ssaka. Woliera działa od trzech lat, a niektóre gatunki wydały już na świat młode. W tym roku również pojawiły się maluchy.

Woliera La Pampa, która została otwarta w 2020 roku, jest częścią kompleksu hodowlano-wystawienniczego Południowej Ameryki. Nazwa woliery pochodzi od prowincji La Pampa w Argentynie – stąd są właśnie gatunki zwierząt zamieszkujące wolierę. Większość zwierząt jest hodowana w parach lub grupach hodowlanych, nic więc dziwnego, że niektórzy mieszkańcy już zaczęli się rozmnażać.

Drugi rok z rzędu młode mają rożeńce żółtodziobe. Małe kaczątka opuszczają gniazdo zaraz po wykluciu się, są porośnięte puchem i widywane są na jeziorku najczęściej w towarzystwie rodziców. Po raz drugi zagnieździła się również jedna z par ibisów szaroskrzydłych. W zeszłym roku udało im się wyhodować jedno pisklę. W tym roku rodzice dalej wysiadują jaja, jednak hodowcy mają nadzieję, że tegoroczne gody również będą udane.

Po raz pierwszy w wolierze zagnieździła się para kardynałów zielonych, która zbudowała gniazdo w części niedostępnej dla zwiedzających. 11 maja wykluły się cztery młode, które są nagie i ślepe i przez kilka tygodni całkowicie zależne od opieki rodziców. Kawia domowa – jedyny przedstawiciel ssaków – ma młode regularnie.

Gatunek zagrożony

Kardynał zielony (Gubernatrix cristata) był szeroko rozpowszechniony na suchych, trawiastych  terenach oraz otwartych lasach w Argentynie, Urugwaju, południowej Brazylii i południowym Paragwaju. Zwykle bytuje w parach lub mniejszych grupach. W listopadzie samice składają w zaroślach 3-5 jaj, które wysiadują około 15 dni. Obecnie liczebność dzikiej populacji szacowana jest na zaledwie 1000–2000 osobników dorosłych. Jest to gatunek zagrożony.

Jeden z podgatunków wymarł w latach 50. XX w.

Rożeniec żółtodzioby (Anas georgica spinicauda) to gatunek z rodziny kaczkowatych. Charakterystyczne dla niego są wydłużone pióra ogona, a dziób żółty z czarnym paskiem pośrodku. Zamieszkuje tereny podmokłe – od jezior górskich po rzeki i jeziora nizinne – oraz w wodach przybrzeżnych. Opisano trzy podgatunki.

Podgatunek hodowany w ostrawskim zoo jest najbardziej rozpowszechniony (występuje w południowej Kolumbii, Peru, Brazylii, Boliwii, Chile, Argentynie, Paragwaju, Urugwaju i na Falklandach), inne żyją tylko w Georgii Południowej, a trzeci, który występował w centralnej Kolumbii, jest uważany za wymarły od 50. XX w.

Gniazdują w koloniach

Ibis maskowy (Theristicus melanopis) zamieszkuje otwarte tereny, takie jak łąki, pastwiska i pola, ale także bagniste doliny i pagórkowate wrzosowiska wzdłuż brzegów jezior i rzek. Występuje w południowej Argentynie, południowym i środkowym Chile oraz zachodnim Peru.

Południowe populacje zamieszkujące Chile i Argentynę migrują zimą do pampasów w północnej Argentynie, populacja z Peru jest stała. Ptaki żyją w stadach od 3 do 12 ptaków, ale gniazdują w koloniach po 10-50 par. Do budowy gniazd używają suchych gałęzi, trawy i trzciny. Żywią się owadami, robakami, żabami i gryzoniami.