Młode ibisy z ostrawskiego Zoo będą musiały poczekać na wolność

Trzy młode ibisy grzywiaste, które wykluły się w ostrawskim Zoo w maju zeszłego roku, w normalnej sytuacji latałyby już na wolności na południu Hiszpanii. Zamiast tego na początku marca wraz z innymi ibisami zostały przeniesione z zimowych pomieszczeń do ich rodzimej woliery w części wystawowej zoo. Będą czekać rok na uwolnienie się w naturze. Zatrzymała je pandemia.

Ibis grzywiasty jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków ptaków. Na wolności żyje nie więcej niż 1000 osobników. Dzięki wypuszczaniu młodych ptaków hodowanych w ogrodach zoologicznych, można wzmocnić dziką populację i pomóc ocalić gatunek przed całkowitym wyginięciem.

Jednym z projektów ratowania rzadkich ibisów grzywiastych jest międzynarodowy projekt repatriacji „Proyecto eremita”, sponsorowany przez ZooBotánico Jerez w południowej Hiszpanii oraz Departament Środowiska Rządu Regionalnego Andaluzji Junta de Andalucía. Jego celem jest przywrócenie dzikiej populacji ibisów grzywiastych, które w Andaluzji są krytycznie zagrożone wyginięciem. Ostrawskie Zoo jest również zaangażowane w projekt wraz z dwudziestoma innymi ogrodami zoologicznymi zrzeszonymi w Europejskim Stowarzyszeniu Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA).

Zoo w Ostrawie prowadzi hodowlę ibisów grzywiastych od 2008 roku i od tego czasu jest również zaangażowane w Europejski Program Ex Situ (EEP) dotyczący ibisów skalnych. W 2017 roku dołączyło również do projektu „Proyecto eremita”. Od tego czasu zoo wyhodowało jedenaście młodych ibisów, które wzmocniły dziką populację.

W zeszłym roku wypuszczono trzy młode ibisy (samce). W tym roku przekazanie młodych ibisów zostało przesunięte z powodu pandemii. W tym sezonie zostaną razem z rodzicami w Ostrawie i zostaną zabrane do Hiszpanii z tegorocznymi młodymi. Jednak sezon lęgowy dopiero się zaczyna, nie wiadomo jeszcze, ile ptaków ostatecznie wyruszy na południe Europy.

W przeszłości ibis grzywiasty (Geronticus eremita) występował w Europie (Szwajcaria, Niemcy, Austria, Hiszpania, Włochy), Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. W wyniku utraty środowiska naturalnego, nielegalnych polowań i zatrutych przynęt w wielu miejscach został wytępiony. Pod koniec XX wieku pojawiły się inne zagrożenia szkodzące gatunkowi – środki owadobójcze i linie energetyczne.

Populację na wolności szacuje się na zaledwie 700-800 osobników, co czyni te ptaki jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie. 95% światowej populacji mieszka obecnie w Parku Narodowym Souss-Massa w Maroku, mniej niż sto ptaków żyje w półdzikiej populacji w Turcji, do niedawna żyło 5 osobników w Syrii.

(SG)