Czesława Rudnik
E-mail: redakcja@zwrot.cz
Sama nazwa Wielki Post uż znaczyła, że sie post udziyrżowoł dość ostro, gor w downiejszych czasach. Od Popielca chłopi przestali kurzić fajki abo cygara, co mieli na niedzielym, a odkłodali ich aż do Zmortwychwstanio, kiere bywało uż w Wielkóm Sobotym wieczór albo w Niedzielym Wielkanocnóm.
Gdo mioł moc rod jakisi jodło, to se go też odmówiół na tyn czas. Nikierzy ani nic nie słodziyli. Do gospody też tak moc chłopi nie chodziyli ani karty nie grali.
Jodła też były postne, maściyło se yny masłym. W downiejszych czasach zaś yny lniannym olejym.
Na rano sie jodało nejwiyncy wodym z chlebym – mówiyli też woda na chlyb abo czoskula. To sie wrzóncóm wodóm prziloł nakroty chlyb, przidało sie rozpuszczónego czosku ze solóm, troche pomaściyło, a jak nie było postu, to sie dały i uszkwarzóne szpyrki.
Dość czynsto też bywały wodziónki w poście. To tam rozmajcie warzyli, ale nejwiyncy sie pokroły i powarzyły zimioki, przidała sie do waru cebula, pietruszka i kónsek czosku, potym sie zrobiyło zosmożkym na maśle i wloło do tego, posolyło i dobre.
(Od ostatków do śmiergustu. „Zwrot” 1998 nr 4)
Tagi: czoskula, Wielki Post, wodziónka, Wydziobane