Złote myśli i sentencje Gustawa Sajdoka

Ludowe stroje wychodzą z mody, bo trudno, aby wszyscy chodzili ubrani jak królowie.

Już nawet świece nie płaczą, zabrakło wosku na łzy, pozostaje tylko podziwiać błyszczące świeczniki.

Każda bitwa jest próbą mającą udowodnić naszą wyższość, ale nie wiem, nad kim.

Ból zaklęty w milczeniu to krzyk bez echa.

Dzieci to nasze korony, herby i szable.

Nie wszystkie żyły są złotonośne, dlatego doceniamy różnicę między złotem a błotem.

Na gorączkę złota nie pomaga aspiryna i chorzy umierają zazwyczaj z głodu, zimna i wycieńczenia.

Kość jest dobra nie tylko dla psa, ale odpowiednio spreparowana może posłużyć jako przynęta do łowienia archeologów na wędkę.

Ziarenko piasku pod lupą mikroskopu staje się potężnym głazem, który ma swoje ziarenka.

Przewrotność losu to jeszcze jeden motyw ballady z życia kataryniarza, który zgubił katarynkę.

Zabiegane zające łatwiej upolować, dlatego myśliwi oprócz dubeltówki mają swoje psy.

Rzut oszczepem to dyscyplina sportowa przejęta od łowców mamutów.

Guma do żucia to przykład udoskonalonej bańki mydlanej, która, gdy pryśnie, zatyka dziurki w nosie.

GUSTAW SAJDOK

(„Zwrot”, 1999, nr 5)