Czesława Rudnik
E-mail: redakcja@zwrot.cz
Maciej sie roz wrócił z gónu jakisi markotny.
– Zastrzeliłeś co? – pyto się Zuza.
– Ja, dwie gynsi.
– A były dziwoki?
– Gynsi? To nie wiym… ale tyn siedlok, co mu patrziły, tyn strasznie!
*
Po jakimsi czasie szoł na gón jeszcze roz i zaś Zuza czako i wypytuje się
hned przi dźwiyrzach:
– Trefiłeś co?
– Na toć – powiado Maciej.
– A tuż kaj to mosz?
– Na we szpitolu!
*
Po tych dwóch gónach se Maciej rzyk, że z trzecigo cosi musi prziniyść, ale
zaś nic, i tuż coby nie było gańby, kupił zajónca u masorza.
Przichodzi do dómu, a tu go Zuza z radości wito i prawi:
– Nale toć żech je rada, że już idziesz, bo żech już miała strach…
– O mnie? – pyto się Maciej.
– Ale ni, jynych sie boła, że ci sklepy pozawiyrajóm!
*
Prziszeł roz Maciej do francuski restauracyje i chcioł cosi zjeść.
– Mómy specjalne ślimoki, taki, co nigdzi nie nóńdziecie – chwoli se kelner.
– Wiym, wiym – odpoli mu na to Maciej – bo jakech tu wczora był, to mie
taki jedyn obsłógowoł.
(„Zwrot”, 1983, nr 10)
Tagi: Ludwik Cienciała, Wydziobane