140-lecie polskiej szkoły w Łomnej Dolnej

ŁOMNA DOLNA / – Jubileusz szkoły jest okazją do wspomnień, które zawsze pozostają w pamięci. Trudno być obojętnym wobec miejsca, w którym zostawiło się część życia –  tymi słowami rozpoczął uroczystość kierownik szkoły w Łomnej Dolnej Krzysztof Gąsiorowski.

Wypełniona po brzegi sala hotelu „Pod akacjami” świadczyła o tym, że o los łomiańskiej placówki troszczy się bardzo wielu mieszkańców gminy. Organizatorzy zadbali o bogaty program artystyczny. Obok przedstawienia, które wykonały dzieci z miejscowego przedszkola i „małoklasówki”, wspomagane absolwentami uczęszczającymi obecnie do PSP w Jabłonkowie, organizatorzy przygotowali w budynku szkolnym także ciekawą wystawę dokumentującą historię jubilatki.

Wójt Gminy Renata Pavlínová podkreśliła wagę i doniosłą rolę szkoły w kształtowaniu życia społecznego na wsi.  – Choć pierwsza wzmianka o naszej miejscowości pochodzi  z roku 1596, rzeczywiste założenie wsi związane jest z rokiem 1830, kiedy w  Łomnej Dolnej powstała szkoła, ponieważ bez szkoły gmina by nie była gminą, ale tylko skupiskiem domów w dolinie rzeki Łomianki – powiedziała podczas przemówienia.

Historia szkolnictwa w  Łomnej Dolnej rozpoczyna się w roku 1830, kiedy dzieci zaczęły uczęszczać do szkoły mieszczącej się w małym prywatnym budynku. W połowie XIX wieku gmina wybudowała nowy drewniany budynek, który, jak wspomniał  Krzysztof Gąsiorowski, w latach 70-tych XX wieku został przeniesiony do skansenu w Rożnowie pod Radhoszczem.

W centrum wsi w roku 2006 powstało Muzeum Łomniańskie, stanowiące dokładną replikę drewnianego zabytku. Obecny budynek szkolny, który obchodzi 140-lecie, stanął w roku 1875. W 2003 łomniańską placówkę przekształcono w filię PSP im. Henryka Sienkiewicza w Jabłonkowie.

–  W roku  2003 Rada Miasta Jabłonkowa i Rada Gminy Łomnej Dolnej musiały podjąć trudną decyzję. Żeby szkolę utrzymać, podłączyliśmy ją pod szkołę jabłonkowską i tak samo łomniańskie przedszkole pod przedszkole w Jabłonkowie – powiedziała dyrektor Urszula Czudek.

W przemówieniu przedstawiła sylwetki znaczących postaci związanych z dziejami szkoły i skierowała specjalne podziękowania do władz gminnych i grona nauczycielskiego, obejmującego zarówno obecnych jak i byłych i emerytowanych pedagogów związanych ze szkołą.

Po części oficjalnej zgromadzeni goście udali się w kierunku muzeum, gdzie przy wejściu witano wszystkich kieliszkiem mioduli i upominkiem. W drewnianych izbach czekały kolejne niespodzianki: w jednej poczęstunek w formie wystawnego bankietu, w drugiej świeże placki ziemniaczane pieczone na blasze.

Kapela Lipka, nie bacząc na deszcz, stała niezłomnie przed drewnianym budynkiem, przygrywając zgromadzonym „do kotleta i placka”. Uroczystość połączona była z festynem ogrodowym, odbywającym się na podium obok Domu PZKO.

Wędryńscy Gimnaści w trakcie występu z trudem mieścili się pod zadaszeniem, uderzając co chwila głowami o belkowanie. Ze zdecydowanie mniejszym ryzykiem wiązał się ostatni punkt programu, czyli tańce w rytm rozgrzewającej muzyki puszczanej przez energicznego DJ-a Waszuta.

(EC)