6 dni w drodze z modlitwą i śpiewem na ustach. XXXI Piesza Pielgrzymka Zaolzie – Jasna Góra wyruszyła w sobotę z Czeskiego Cieszyna

CZESKI CIESZYN / Ponad 70 pielgrzymów zebrało się w sobotni poranek 15 lipca w kościele  pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Po odprawionej o godz 6:00 mszy świętej pielgrzymi, ze śpiewem i modlitwą na ustach, wyruszyli w trasę.

Ksiądz, żegnając pielgrzymów podczas mszy świętej, podkreślał siłę wspólnej modlitwy i wspólnoty. Zwrócił także uwagę na metaforę pielgrzymowania, jako przemierzania drogi życia.

— Wychodząc na pielgrzymkę, człowiek opuszcza swoją strefę komfortu. W drodze ma się czas, żeby zastanowić się nad tym, co jest naprawdę ważne, słucha impulsów z katechez. Jest w ogóle w całym tym pielgrzymkowym dniu więcej miejsca i czasu na to, żeby się zastanowić — wyjaśnia Tereza Ondruszová z komitetu organizacyjnego pielgrzymki.

160 km pieszo

Pierwszego dnia do pokonania pielgrzymi mają prawie 40 km. Pieszym pielgrzymom towarzyszą nie tylko rowery wiozące głośniki. Dzięki logistycznej organizacji pielgrzymi wędrują jedynie z małymi plecaczkami zawierającymi rzeczy niezbędne podczas marszu. Cała reszta bagażu dowożona jest im na miejsca kolejnych noclegów busem. Dodatkowo pielgrzymce towarzyszy samochód osobowy, który w razie potrzeby zabierze osobę, która straciła siły, bądź odciski czy otarcia stóp uniemożliwiają jej dalszy marsz. Towarzyszący piechurom samochód pozwala rozwiązywać także spotykające ich na trasie awarie. A te się zdarzają.

— W zeszłym roku przykładowo złamało się kółko w jednym z dziecięcych wózków. Dzięki samochodowi można było szybko zajechać do najbliższego większego miasta i usterkę naprawić — wspomina Tereza Ondruszová, która tego roku w pielgrzymkową trasę wyruszyła jako kierowca wspomnianego „samochodu awaryjnego”. — Nigdy jednak nie było problemu, którego nie dałoby się rozwiązać — dodaje.

I podkreśla, że jednak pielgrzymów po drodze spotyka zdecydowanie więcej miłych niespodzianek.
— Przykładowo ludzie, widząc, że idą pielgrzymi, wynoszą z ogrodu całe torby jabłek. Albo ktoś, widząc, że idzie pielgrzymka, podjechał do nas z wodą — wspomina Ondruszová.

(indi)