Faworki czyli chrust

Wspaniały smakołyk, kojarzony z karnawałem, a częściej z jego zakończeniem, czyli ostatkami. Faworki nazywane często chrustem, bo są chrupiące i lekkie, należą do ciast smażonych. Jest wiele przepisów przygotowania ciasta na faworki, ale zawsze najlepsze są te stare, mamy czy babci, bo po prostu wielokrotnie sprawdzone.

Na ciasto potrzebujemy: 3 szklanki mąki (gładkiej), 6 żółtek, 10 łyżek kwaśnej i tłustej śmietany, 2 łyżki spirytusu, wódki lub rumu, szczyptę soli, 1 szklankę cukru pudru, cukier waniliowy, 1 litr oleju do smażenia.

Mąkę przesiać na stolnicę, wymieszać z solą. Dodać żółtka i śmietanę, wlać alkohol. Wyrobić ciasto jak na makaron, zbić mocno wałkiem. Zawinięte w ścierkę lub folię wstawić na pół godziny do lodówki.

Podzielić na części i każdą porcję wywałkować na cieniutki placek o grubości około 1 milimetra. Cienki placek pokroić w paski o długości 12-15 cm i szerokości 3 cm. Przez środek każdego paska zrobić nacięcie nożem o długości 5 cm i przez nie przewlec jeden koniec ciasta.

W płaskim naczyniu rozgrzać olej. Gdy będzie lekko ciepły, dodać łyżkę alkoholu. Faworki partiami wkładamy na gorący olej (jego temperaturę możemy sprawdzić, wrzucając na początku mały kawałek ciasta, jeśli zaraz wypłynie, można zacząć smażenie).

Każdy faworek pojedynczo, gdy będzie miał jasnozłoty kolor, przewracamy na drugą stronę (najlepiej dwoma widelcami). Po wyjęciu faworki powinno się układać na półmisku wyłożonym papierowymi serwetkami lub papierowymi ręcznikami, aby osączyć je z tłuszczu.

Następnie przekładamy na inny talerz i posypujemy przez sitko cukrem pudrem zmieszanym z cukrem waniliowym. Możemy posypać obficie, bo ciasto cukru nie zawiera. Dopiero teraz przekładamy, układając stos, na półmisek, na którym smakołyk podamy.

I jeszcze praktyczna uwaga. Ze składników podanych powyżej uzyskamy taką ilość faworków, która wystarczy dla dwóch czteroosobowych rodzin, toteż o wiele łatwiej i wygodniej jest robić faworki jednocześnie przez dwie osoby. Jedna zajmuje się przygotowywaniem faworków, druga smaży, osącza i obsypuje.

Życzymy smacznego!

(„Zwrot”, 2001, nr 2)