Był pierwszym redaktorem naczelnym „Zwrotu”

Minęła właśnie pięćdziesiąta rocznica śmierci Pawła Kubisza. Był poetą i publicystą, głównym przedstawicielem regionalizmu literackiego, animatorem życia kulturalnego na Zaolziu, pierwszym redaktorem „Zwrotu”.

Paweł Kubisz (12.5.1907-19.8.1968) urodził się w Końskiej. Zadebiutował zbiorem wierszy „Kajdany i róże” (Frysztat, 1927) w duchu młodopolskim, w których przeważał temat krzywdy chłopskiej i robotniczej, z akcentami ostrej krytyki, a nawet z wezwaniem do boju. Motywy te uwypuklił w zbiorze „Przednówek” (1937, II uzup. wyd. Łódź, 1946), który na długi czas stał się pewną normą dla środowiska polskiej literatury na Zaolziu.

Po wojnie usiłował Paweł Kubisz nawiązać do sukcesu „Przednówka” opracowaniem tematów historycznych (dramat „Opowieść wydziedziczonych” /1949/ i poemat „Rapsod o Oszeldzie” /1953/) oraz prowadzeniem polemiki z tym, co było w sprzeczności z jego ideałami społecznymi. Czynił tak w publicystyce, okazyjnie publikowanych wierszach, które zostały później zebrane w rękopisie w zbiorze „Aria z zaplutej trumny”. Ukazał się też m.in. arkusz poetycki Kubisza „Pod Godulą w skałach skryte” (1948). Pośmiertnie wydany został zbiór opowiadań gwarowych „Zaszuwierzóny świat” (1972).

red