Jutro przed świtem koniunkcja Księżyca z Wenus

Ozdobą nieba wieczornego nad południowym horyzontem jest para planet: jaśniejszy Jowisz i nieco słabszy Saturn. Około godziny 21:00 wschodzi czerwonawy Mars, który pod koniec września będzie jaśniejszy od Jowisza. Zaś poranne niebo ozdabia nam bardzo jasna Wenus, do której jutro rano dołączy rogal Księżyca.

Wenus dominuje na porannym niebie od kilku tygodni. Dobrze widoczna jest nad wschodnim horyzontem przed świtem jako najjaśniejszy obiekt po Księżycu. Ponieważ wznosi się nad horyzont dostatecznie wysoko (zanim niebo całkowicie się rozjaśni) jest ona szczególnie urokliwa dla nieuzbrojonego oka. Wschodzi dwie i pół godziny po północy i przy dobrej przejrzystości i całkowicie bezchmurnym niebie zostaje widoczna nawet po wschodzie Słońca, które jutro nastaje około godziny 6:20.

Księżyc zmierzający ku nowiu jutro wschodzi o około godziny 2:00 i znajdzie się w pobliżu Wenus. Można obserwować koniunkcję tych ciał, które przedstawiają najjaśniejsze obiekty na niebie. Warto nastawić budzika i wstać wcześniej, by widzieć najefektowniejszą koniunkcję tego okresu.

Dołączona ilustracja pokazuje nam widok nieba nad wschodnim horyzontem około godziny 6:00. Nasz naturalny satelita oświetlony w zaledwie 14 % przedstawia się jako widowiskowy cienki sierpik z różkami skierowanymi do góry z dobrze widocznym światłem popielatym (pojaśnienie nieoświetlonej części tarczy księżycowej w wyniku odbicia promieni słonecznych ziemskim globem). W prawo i nieco niżej lśni Wenus.

Jeżeli będziemy spoglądać w niebo około godziny piątej możemy obserwować koniunkcję w towarzystwie wschodzących już gwiazdozbiorów zimowych. Nad Księżycem i Wenus widzimy dwójkę najjaśniejszych gwiazd Bliźniąt – Polluksa i Kastora. W prawo nisko nad horyzontem błyszczy wszystkimi barwami Syriusz z Wielkiego Psa, nad nim w lewo Procjon z Małego Psa a w prawo jeszcze wyżej białawy Rigel z dominującego Oriona z czerwonawą Betelgeuze przedstawiającą prawie ramie myśliwego.

Roman Strzondała