Księżyc w pobliżu Wenus i Aldebarana

W wtorek (24 .3. 2020) Księżyc przeszedł przez nów i już następnego dnia powrócił na wieczorne niebo. Możemy go obserwować w postaci coraz większego sierpa na tle zorzy zachodzącego Słońca.

Dzisiaj Księżyc znajdzie się w pobliżu Wenus, której blask nad zachodnim horyzontem ozdabia nam wieczorne niebo od grudnia ubiegłego roku. Jeżeli dopisze pogoda, będziemy mogli obserwować koniunkcję dwu najjaśniejszych obiektów nocnego nieba nad zachodnim horyzontem.

Do nich dołączy jeszcze czerwonawy Aldebaran, najjaśniejsza gwiazda konstelacji Byka i gromada gwiazdek Plejady, ludowo nazywanymi „kwoczka z kurczętami”. Gromada ta składa się z sześciu gwiazd przypominających swym kształtem miniaturowy Wielki Wóz.

Wenus jest bardzo jasna i możemy ją wypatrzyć jeszcze przed zachodem Słońca. Do niej w lewo i nieco niżej dołączy w postaci sierpa Księżyc. W wieku zaledwie 3,9 dnia tylko około 16 procent powierzchni tarczy Księżyca będzie oświetlona promieniami słonecznymi.

Obok jasnego księżycowego sierpa będzie również widoczne światło popielate (słabo oświetlona reszta zwróconej ku nam półkuli księżycowej). W przybliżeniu w środku nad linią łączącą Księżyc i Wenus znajdują się Plejady. Aldebaran znajduje się jeszcze wyżej dalej w lewo tak, jak widać na dołączonej mapce.

I choć mamy już wiosnę astronomiczną, to po zapadnięciu zmroku nad południowo-zachodnim horyzontem nadal jeszcze pięknie błyszczą zimowe gwiazdozbiory. Podczas bezchmurnego nieba odnajdziemy ich najjaśniejsze gwiazdy przy pomocy dołączonej mapki.

Wyróżniają się wyrazistymi kolorami i tworzą tzw. Sześciobok Zimowy. Przy dole mamy niebieskiego Rigela z gwiazdozbioru Oriona, w prawo nieco wyżej wspominanego już czerwonawego Aldebarana z Byka często zwanego „czerwonym okiem Byka”. Dalej u góry błyszczy białym kolorem Kapella z konstelacji Woźnicy, po lewej stronie odnajdujemy bladopomarańczowego Polluksa z Bliźniąt, poniżej którego świeci bladoniebieskawy Procjon z Małego Psa.

Całość dopełnia Syriusz z Wielkiego Psa – najjaśniejsza gwiazda naszego nieba. Ma barwę białą, lecz skutkiem swego niskiego położenia zwykle silnie migoce mieniąc się przy tym barwami tęczy. W środku opisanego sześcioboku świeci czerwonawa Betelgeuza z Oriona.

Roman Strzondała