O tym, co się robiło w lesie pod Kozubową na jubileusz „Zwrotu”

Melodia: „Piloreczka” lub nuta własno. Nigdy nie gwizdać!

Jak żech jo szeł kole piły, / hej, piła nie rzezała, / bo ta naszo piloreczka, / hej, prawie ZWROT czytała.

Powiedzioł ji stary pilorz, / hej, jak se lóz do troków, / że sie prawie ZWROT dożywo, / hej, pełnych trzicet roków.

Jak już mieli po robocie, / hej, siedli se do słóńca. / Rozmyślają, jak ZWROT czytać, / hej, z przodku czy od kóńca…

I byliby rozmyślali, / hej, do biołego rana. / Potym jednak przi postrzodku, / hej, zaczli od Bielana.

A jak sie tak do tych rzóndków, / hej, pieknie zaczytali, / to za chwile na przilypku, / hej, łobo cicho spali.

Wszecki drzewa naokoło, / hej, szparkóm przez sztachetki, / zaglóndały też ciekawie, / hej, do szumnej gazetki.

I tak smutnie se szumiały, / hej, miyndzy gałynziami, / że we ZWROCIE mało wónio, / hej, naszymi gróniami.

A w tych gróniach jest tematów, / hej, wiyncej niż kamyczków, / gdyby jich tak wszecki wytrzónść, / hej, z gorolskich brucliczków.

Ale jednak poschylały, / hej, wyrszyczki przed ZWROTYM, / bo go czuć rzetelnóm pracóm, / hej, aji ludzkim potym.

Staro jedla poprzez grónie, / hej, plotke takóm niesie, / że już ZWROT dostanie kupić, / hej, aji w PeeNeSie!

Wszecki dymby, wszecki smreki, / hej, grajóm jak organy, / niech też żyje choć sto roków, / hej, tyn nasz ZWROT kochany!

Wiynszujóm też po Beskidach, / hej, wszecki biołe brzozy, / aby sie ZWROT w tej trzicatce, / hej, nie dożył sklerozy.

By se mogły w ZWROCIE czytać, / hej, i nasze prawnuki, / jak sie u nas w gróniach mówi, / hej, i jak szumióm buki.

Chrosty zaś za piyrszóm stróne, / hej, ślóm podziynkowani, / bo majóm choć roz w miesióncu, / hej, swoji własne zdani.

Jak tak wszecy naokoło, / hej, pieknie wiynszowali, / stary pilorz z piloreczkóm, / hej, fórt se cicho spali.

Jo do winszów się dołónczóm, / hej, z tóm pastyrskóm trómbóm. / Obudźcie jich roz ze spanio, / hej, w ZWROCIE jakóm bómbóm.

HADAM Z DRUGIJ JIZBY

(„Zwrot”, 1979 nr 12)