Międzynarodowy Dzień Lamparta

OSTRAWA / 3 maja obchodziliśmy również Międzynarodowy Dzień Lamparta, który został ustanowiony w 2013 roku. Ze wszystkich kotowatych lampart obejmuje na świecie swoim zasięgiem największy obszar. Istnieje kilka podgatunków. Jednym z nich jest lampart lankijski, który hodowany jest w ostrawskim Ogrodzie Zoologicznym od 1977 roku. To najdłuższej trwająca (nieprzerwana) hodowla tego podgatunku na świecie poza Sri Lanką.

Duży obszar występowania lamparta wynika z faktu, że jest to kot świetnie dostosowujący się do różnych warunków (lasy namorzynowe, tropikalne lasy deszczowe, lasy suche, tajga, zarośla wzdłuż rzek, sawanna, półpustynia, pustynia na nizinach). Może również żyć wysoko w górach, powyżej 5000 m n.p.m. Bardzo dobrze wspina się po drzewach, potrafi szybko biegać (do 60 km/h), skacze na wysokość do 3 metrów i bardzo dobrze pływa.

Pierwotnie lampart występował w całej Afryce Subsaharyjskiej, a częściowo w Afryce Północnej. Od Półwyspu Arabskiego obszary zamieszkane przez lamparta rozciągały się od Azji Południowej i Południowo-Wschodniej po wschodnie Chiny. Dziś jest tępiony w wielu miejscach, a jego występowanie, zwłaszcza w Azji, jest bardzo rozproszone.

Czarne zabarwienie sierści wynika ze zwiększonej zawartości melaniny

Futro lamparta jest usiane cętkami i rozetami (bez wewnętrznych plam). Niektóre podgatunki lamparta mogą mieć czarną sierść. Takie zabarwienie sierści wynika ze zwiększonej zawartości melaniny. To odstępstwo od kolorów nazywa się melanizmem. Jednak oryginalny rysunek na sierści można zobaczyć pod pewnym kątem.

Lamparty w ostrawskim zoo

Oprócz lamparta lankijskiego w ostrawskim Ogrodzie Zoologicznym w latach 1976–1987 hodowano również lamparta amurskiego (Panthera pardus orientalis ). W 1977 roku rozpoczęto hodowlę lamparta lankijskiego (Panthera pardus kotiya). Oprócz tych podgatunków w latach 1964–1975 w zoo hodowano również lamparta bez określenia podgatunku (Panthera pardus), a w latach 1972–1996 jego czarną (melanistyczną) formę.

Obecnie w zoo mieszkają dwa młode osobniki – samica pochodząca z francuskiego zoo w Maubeuge (*2014) i samiec z zoo w Brnie (*2017).

(SG)