Dziś 13 marca 2024 nastanie koniunkcja Księżyca z największą planetą Układu Słonecznego ‒ z Jowiszem. Przy bezchmurnej pogodzie widoczna będzie już 30 minut po zachodzie Słońca nad południowo-wschodnim horyzontem. Nad południem defilada gwiazdozbiorów zimowych.
Nasz satelita w niedzielę 10 marca 2024 osiągnął nów i na wieczorne niebo powrócił dzień później. Można go było oglądać w postaci cieniutkiego sierpka na tle zorzy gasnącego dnia nisko nad zachodnim horyzontem. Wraz z zapadaniem ciemności sierp uzupełnia się światłem popielatym. W pierwszej kwadrze Księżyc znajdzie się 17 marca 2024.
Koniunkcja Księżyca z Jowiszem
Jowisz widoczny jest przez cały marzec w gwiazdozbiorze Barana w pierwszej części wieczoru. Po Księżycu jest najjaśniejszym obiektem na niebie ‒ błyszczy niezmiennym światłem i po zapadnięciu zmroku jest łatwy do odnalezienia. Jednak jego wysokość nad horyzontem z upływem czasu maleje.
Dziś 13 marca 2024 do największej planety Układu Słonecznego dołączy księżycowy rogalik. Nastanie koniunkcja obu ciał, czyli złączenie Księżyca z Jowiszem. Jowisz znajdować się będzie nieco wyżej i w lewo od naszego satelity.
Podczas tego spotkania tylko 15 procent powierzchni tarczy Srebrnego Globu będzie oświetlona promieniami słonecznymi. Reszta zwróconej ku nam półkuli księżycowej widoczna będzie słabiej. Zjawisko to, widoczne nawet gołym okiem przy dobrych warunkach atmosferycznych, nazywamy światłem popielatym. I właśnie dziś, dzięki wysokiemu położeniu Księżyca nad horyzontem, podczas zmierzchu przy ciemniejącym tle nieba wystąpią dogodne warunki do obserwacji światła popielatego.
13 marca 2024 Słońce w Cieszynie zachodzi o godzinie 17:47 czasu środkowoeuropejskiego. Już około 30 minut później rogal Księżyca i Jowisz będą dobrze widoczne wysoko nad południowo-wschodnim horyzontem.
Marcowe niebo
Widok marcowego nieba wieczorową porą należy do jednego z najpiękniejszych w całym roku. Kto ma wątpliwości, niech z nastaniem ciemności spojrzy w kierunku południowym. Błyszczą tam najjaśniejsze gwiazdy zimowych konstelacji dobrze widoczne nawet z naświetlonych miejskich terenów.
W marcu nad południowym horyzontem pięknie błyszczą zimowe gwiazdozbiory. Ich najjaśniejsze gwiazdy, wyróżniające się wyrazistymi kolorami, tworzą tzw. Sześciobok Zimowy. Odnajdziemy je przy pomocy powyższej mapki. Przy dole mamy niebieskiego Rigela z gwiazdozbioru Oriona, w prawo nieco wyżej czerwonawego Aldebarana z Byka często zwanego „czerwonym okiem Byka”.
Dalej u góry błyszczy białym kolorem Kapella z konstelacji Woźnicy, po lewej stronie odnajdujemy jaśniejszego z pary zodiakalnych Bliźniąt ‒ bladopomarańczowego Polluksa, poniżej którego świeci bladoniebieskawy Procjon z Małego Psa. Całość dopełnia Syriusz z Wielkiego Psa – najjaśniejsza gwiazda naszego nieba. Ma barwę białą, lecz skutkiem swego niskiego położenia zwykle silnie migoce, mieniąc się przy tym barwami tęczy. W środku opisanego sześcioboku świeci czerwonawa Betelgeuza leżąca na prawym ramieniu Oriona ‒ mitycznego bohatera.
