Aleja Roku 2022. Trzecie miejsce zajęła aleja klonowa w Karwinie

KARWINA / Aleja klonowa w Karwinie zajęła trzecie miejsce w 12. edycji plebiscytu o najładniejszą aleję roku. Aleja prowadzi do kaplicy, która upamiętnia największą katastrofę górniczą zagłębia ostrawsko-karwińskiego w 1894 roku.

Do plebiscytu ze wszystkich czternastu województw Republiki Czeskiej nominowano 93 alei i plantacji. Ludzie wysłali im w sumie 7 391 głosów.

Celem konkursu jest pogłębienie zainteresowania ludzi stanem zieleni publicznej. Dojrzałe drzewa przynoszą korzyści przyrodzie i ludziom. Pomagają na przykład, zmniejszając hałas z drogi lub ograniczając znoszenie gleby z pól, a także wspomagają kierowcom w orientacji przy ograniczonej widoczności. Chroniąc drzewa, wspieramy różnorodność przyrodniczą, w tym zwierzęta, które żyją w drzewach.

Zwyciężyła Aleja lipowa w Bruntalu

Zwyciężczynią plebiscytu „Aleja roku 2022“ jest aleja lipowa na Uhlířském vrchu w Bruntalu, otrzymała 1 041 głosów. Drugie miejsce zajęła aleja lipowa w Maloměřicach, która znajduje się na dawnym cmentarzu w województwie południowomorawskim, zagłosowało na nią 435 osób.

Na trzecim miejscu z liczbą 420 głosów uplasowała się aleja klonowa w Karwinie, w ramach województwa morawsko-śląskiego aleja zajęła drugie miejsce.

Aleja klonowa znajduje się w pobliżu Krzywego kościoła

Aleja klonowa znajduje się w pobliżu Kościoła św. Piotra z Alkantary w Karwinie-Kopalniach znanego jako Krzywy kościół. Bulwar prowadzi przez pustkowie, ale uważnemu turyście nie umknie fakt, że przechodzi przez miejsca, gdzie jeszcze 70 lat temu istniało miasto górnicze.

Wiek drzew wskazuje, że aleja została posadzona ponad 125 lat temu, wraz z budową kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ta powstała nad epicentrum wybuchu w kopalniach Franciszka, Jan Karol i Głęboka. 14 czerwca 1894 roku w wyniku eksplozji w podziemiach zginęło 235 górników.

Przez lata wokół alei powstawały szkoły i kolonie, ale w ciągu kilkudziesięciu lat, na skutek wpływów górniczych, zanikły. Dziś uliczka nie tylko cieszy oko zwiedzającego, ale podobnie jak kapliczka, jest niemym pomnikiem losu i bólu mieszkańców Karwiny, która już nie istnieje.