Zaolziański aforysta

Z wykształcenia był lekarzem, ale pozostawił trwały ślad w literaturze Zaolzia jako poeta, aforysta, fraszkopisarz.

Janusz Gaudyn urodził się w Ochojcu koło Katowic (24.2.1935), ale młodość spędził we Frysztacie.

Po maturze w Polskim Gimnazjum Realnym w Orłowej w 1953 r. studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu (absolutorium w 1959 r.).

Pracował w szpitalu miejskim w Czeskim Cieszynie. Od 1960 r. był lekarzem rejonowym w Trzycieżu, mieszkał w Trzyńcu.

Był długoletnim członkiem Plenum Zarządu Głównego Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego, w latach 1977-1979 prezesem Pionu Literackiego Sekcji Literacko-Artystycznej. Miał wielkie zasługi w rozwoju Grupy Literackiej 63. Od 1968 r. był członkiem Unii Polskich Pisarzy Medyków, a od 1976 r. członkiem katowickiej filii Związku Literatów Polskich.

Zmarł nieoczekiwanie 22.6.1984.

Teksty Janusza Gaudyna znalazły się w zbiorowej antologii „Pierwszy lot” , w humorystycznym tomie „Mrowisko”, drukował w publikacjach Grupy Literackiej 63, w antologiach tekstów nagrodzonych w Konkursie Jednego Wiersza „Zaprosiny do stołu” i „Punkt zwrotny”.

Wydał zbiorki aforyzmów „Fraszki i fraszeczki”, „Z tej ziemi”, „129 fraszek o miłości”, tomiki poetyckie „Zdania”, „Duet” (z Gabrielem Palowskim), poematy „List”, „My”.

Po śmierci jego wiersze, aforyzmy, fraszki i bajki ukazały się w antologiach „Z biegiem Olzy”, „Przemijanie dni” i „Odnajdywanie siebie”.

Publikował w szeregu gazet i czasopism oraz kalendarzy, przypomnijmy chociaż „Głos Ludu”, „Głos Ziemi Cieszyńskiej”, „Kalendarz Śląski”, „Karuzela”, „Ogniwo”, „Nadodrze”, „Nasza Gazetka”, „Pikkar” (Estonia), „Roháč” (Słowacja), „Szpilki”, „Trybuna Robotnicza”, „Zwrot” i „Życie Literackie”.

Bez Gaudyna obraz piśmiennictwa regionalnego Zaolzia byłby niepełny. Główną jego zasługą jest wzbogacenie literatury rodzimej o aforyzmy.

Janusza Gaudyna wspominamy szerzej na łamach lutowego „Zwrotu”.