Jeszcze ło plackach

Dżiyń dobry,
pytocie sie Państwo, czy jeszcze wiymy, jako sie piykły placki na blasze. Cosi bych ło tym mógła kómpetyntnie powiedżieć.
Kiejsi, przed rokami, jak jeszcze auta niejeźdżiły, to staro kobyłka tóm słóżbe robiła. U nas na blasi (jo je pioszczanka) sie piykło 1200 placków. Żodne roboty, ale poczciwe ręce babek i dżiywcząt sie uwijały i na starych łostrych tarluszkach trziły łostoszejść na ablez. Bo mało kiero, coby ni miała człónki doharatane. Tak następowała dalszo a ta pofaczowano szła szkrobać ziymioki. Naszo kochano Mama śp. miała z blachóm gryf i hajcowała karkoszkami, kiere my z lasa prziciągli, jak my szli z krowami. (Mama je w ksziążce Olza, na str.34). Nic sie kupować nie musiało, jyny sól a mąke. Zbytek były dary.
Tata ze staróm pojczanóm kobyłkóm pyndlowoł tam aji spatki i wożił w gliniokach placki ze śmietónkóm. Ale to już je strasznie dooowno, jyny tych wspómniyń nóm żodyn nie zebroł. A to je dobrze, bo pan Alzaimer by se już też symtam życzył zy mnóm potańcować. Ale go z mojim Pawłym łodganiómy łod chałpy.
Tóż niech mi Pan przeboczy, to moje fulani i ze serdecznymi pozdrowiyniami kóńczym. Kupa słóneczka i wszeckigo dobrego dlo całej Waszej szanownej Redakcyje.

Ewa Szczerbova