Teatralne żarty z brodą

Dyrektor teatru, którego właśnie zdjęto ze stanowiska, idzie do kiosku po papierosy.

– Poproszę Ekstra Mocne – zwraca się do znajomej kioskarki.

– Nie ma mocnych, panie dyrektorze – odpowiada kioskarka z uśmiechem.

*

Młoda aktorka, wielka dama, nie zjawiła się na przedstawieniu, w którym grała, a że nie udało się naprędce zorganizować zastępstwa, spektakl musiano odwołać. Następnego dnia została wezwana do gabinetu dyrektora teatru.

– Dlaczego nie przyszła pani wczoraj na przedstawienie – zagrzmiał.

– Widocznie nie mogłam – odpowiedziała spokojnie aktorka.

*

Dyrektor teatru, który przestał być dyrektorem, wzdycha:

– Najbardziej żal mi tego, że teraz koledzy nie będą się tak spontanicznie śmiać, kiedy będę opowiadał kawały.

*

Pytanie: Po czym poznaje się, czy żona dyrektora jest dobrą aktorką?

Odpowiedź: Po śmierci dyrektora.

*

Dyrektor teatru rozmawia z aktorem, którego chce zaangażować. Aktor chce się dowiedzieć, jakie role będzie mógł zagrać.

– Jak pan myśli – odpowiada dyrektor – czy teatr jest dla aktora, czy aktor dla teatru?

Aktor namyśla się chwilę: – A pan sądzi, że teatr jest dla dyrektora?

*

Pytanie: Kto to jest myślący aktor?

Odpowiedź: Taki, który myśli, że jest dobrym aktorem.

(„Zwrot“ 2000 nr3)