Księżyc w pobliżu Marsa. Spróbuj odnaleźć zimowe gwiazdozbiory

Księżyc na swej wędrówce po sklepieniu niebieskim dziś 28 lutego 2023 w nocy znajdzie się w pobliżu Marsa. Nastaje wyjątkowa sytuacja łatwego odnalezienia Czerwonej Planety na niebie. Po zachodzie Słońca nad zachodnim horyzontem jasno lśni Wenus i Jowisz, których wzajemna odległość na niebie jest coraz mniejsza.

Koniunkcja Księżyca z Marsem

Mars nadal łatwo dostrzegalny gołym okiem znajduje się w gwiazdozbiorze Byka. Wieczorem 28 lutego 2023 w jego pobliżu będzie przebywał Księżyc. Nastaje więc okazja łatwego odnalezienia tej planety: czerwonawy Mars znajduje się nieco niżej po prawej stronie od Księżyca. Księżyc w poniedziałek 27 lutego 2023 przeszedł przez pierwszą kwadrę i dorasta do pełni, którą osiągnie 7 marca 2023. Dziś jego tarcza oświetlona z 64% przybrała wyraźny kształt litery D, czyli dorasta.

Już od kilkudziesięciu minut po zachodzie Słońca można obserwować zbliżenie Księżyca z Marsem bardzo wysoko nad południowym horyzontem. Słońce tego wieczoru w Cieszynie zachodzi o godzinie 17:25 czasu środkowoeuropejskiego.

Po północy zbliżenie Księżyca i Marsa będzie większe, a więc ciekawsze. Około drugiej godziny po północy, czyli około godziny przed zachodem obu obiektów, wzajemna odległość między Księżycem i Czerwoną Planetą będzie najmniejsza. Jednak znajdować się będą już nisko nad zachodnim horyzontem.

Zbliżenie Jowisza i Wenus

Wieczorem po zachodzie Słońca trudno przeoczyć nad południowo-zachodnim horyzontem dwa lśniące obiekty. Wyżej znajduje się nieco słabszy Jowisz i niżej w prawo od niego Wenus w roli Gwiazdy Wieczorowej. Obie planety zmierzają ku wzajemnej koniunkcji 1 i 2 marca 2023. Przed maksymalnym złączeniem Wenus z Jowiszem warto obserwować, jak „szybko” poruszają się po niebie i jak zmniejsza się ich wzajemna odległość. Obie planety zanurzają się pod horyzont około godziny 19:45 czasu środkowoeuropejskiego.

Pamiętajmy jednak, że Jowisz i Wenus z upływem czasu przesuwać się będą coraz niżej nad horyzont i do ich obserwacji potrzebujemy nie tylko przejrzystego powietrza, ale i płaskiego widnokręgu. Dlatego warto wybrać takie miejsce obserwacyjne, z którego właściwa strona horyzontu jest odsłonięta. To dotyczy również obserwacji koniunkcji Księżyca z Marsem po północy.

Zimowe gwiazdozbiory

Najpiękniej wygląda niebo podczas długich zimowych nocy. Sklepienie niebieskie jest wtedy ciemniejsze i widać na nim wiele pięknych gwiazdozbiorów już wieczorem. Niewątpliwie wśród nich dominuje gwiazdozbiór Oriona. W środku między czerwonawą Betelgeuse w górze a niebieskawym Rigelem w dole znajduje się Pas Oriona, składający się z trzech niebieskich gwiazd.

Najjaśniejsze gwiazdy zimowych konstelacji są dobrze widoczne nawet w miastach. Wyróżniają się wyrazistymi kolorami i tworzą tzw. Sześciobok Zimowy. Odnajdziemy je przy pomocy powyższej mapki, na której zaznaczono również położenie Księżyca i Marsa oraz Jowisza i Wenus.

Przy dole mamy niebieskiego Rigela z gwiazdozbioru Oriona, w prawo nieco wyżej czerwonawego Aldebarana z Byka często zwanego „czerwonym okiem Byka”. Dalej u góry błyszczy białym kolorem Kapella z konstelacji Woźnicy, po lewej stronie odnajdujemy białawego Kastora i bladopomarańczowego Polluksa z Bliźniąt, poniżej którego świeci bladoniebieski Procjon z Małego Psa. Całość dopełnia Syriusz z Wielkiego Psa – najjaśniejsza gwiazda naszego nieba. Ma barwę białą, lecz skutkiem swego niskiego położenia zwykle silnie migoce, mieniąc się przy tym barwami tęczy. W środku opisanego sześcioboku świeci czerwonawa Betelgeuza z Oriona.