Młody Księżyc w pobliżu Wenus i Marsa

Choć dnia ciągle przybywa co powoduje, że noce są coraz krótsze, to jednak po dłuższym okresie niepogody nastał okres dogodnych warunków atmosferycznych do obserwacji nocnego nieba. Na niebie wieczornym widoczna jest bardzo jasna Wenus i nadal słabnący jednak Mars. Zaś na niebie porannym z łatwością odnajdziemy dwie planety olbrzymie: Jowisza i nieco słabszego Saturna.

Po zimnych i deszczowych majowych dniach wreszcie mamy słoneczną pogodę. To skłania do wieczornych spacerów, podczas których możemy obserwować barwne zachody naszej Dziennej Gwiazdy i podczas zapadania zmierzchu na ciemniejącym niebie pojawiające się pierwsze jasne gwiazdy i planety.

Koniunkcja Księżyca i Wenus

Po zachodzie Słońca Wenus coraz śmielej wyłania się z jego blasku i jest widoczna jako Gwiazda Wieczorna wciąż nisko nad północno-zachodnim horyzontem. Jest bardzo jasna, dlatego z łatwością ją odnajdujemy. Jest to pierwszy obiekt, który zauważymy w tej części nieba po zachodzie Słońca.

Dziś (12. 6. 2021) do Wenus dołączy młody Księżyc w postaci bardzo cienkiego sierpa. Sierpik w przybliżeniu 2,5 dni starego Księżyca znajdować się będzie nieco w lewo nad lśniącą Wenus. Nad Srebrnym Globem widoczne będą dwie najjaśniejsze gwiazdy konstelacji Bliźniąt: Polluks i Kastor. W lewo od wspomnianych bliźniąt (od Polluksa i Kastora) przy dostatecznie ściemnionym już niebie odnajdujemy czerwonawego Marsa. Wzajemne położenie wszystkich ciał widzimy na dołączonej mapce nieba.

Przy bardzo dobrych warunkach obserwacyjnych widoczne będzie światło popielate – subtelne pojaśnienie całej części tarczy Księżyca, która akurat nie jest oświetlana przez promienie słoneczne.

Słońce w sobotę 12 czerwca br. na naszych terenach zachodzi około godziny 20:53. Już 15 minut później można wypatrzeć Wenus i sierpik Księżyca. Na ich obserwacje trzeba wybrać miejsce z całkowicie odsłoniętym północno-zachodnim horyzontem, bez zabudowań, drzew lub innych naturalnych przeszkód.

Koniunkcja sierpika Księżyca i Wenus będzie widoczna aż do około godziny 22:30 kiedy to Wenus zanurzy się pod horyzont. Księżyc w tym dniu zachodzi pół godziny po Wenus.

Koniunkcja Księżyca i Marsa

O dobę później, w niedzielę 13 czerwca br., sierp Księżyca znajdzie się w pobliżu Marsa. O dzień starszy Księżyc będzie nieco większy i wyżej nad horyzontem. Wzajemne położenie obu ciał, Polluksa, Kastora i Wenus widzimy na dołączonej mapce nieba.

Okres dobrej widoczności Marsa powoli kończy się i pod koniec czerwca br. zacznie niknąć na tle jasnej złotej łuny po zachodzie Słońca, zanim niebo zdąży się dostatecznie ściemnić. Z powodu niższej jasności Czerwona Planeta widoczna będzie dopiero w przybliżeniu godzinę po zachodzie Słońca, które na naszych terenach nastanie o godzinie 20:54 u nas obowiązującego czasu.

Wzajemne zbliżenie sierpa Księżyca i Marsa będzie ciaśniejsze aniżeli złączenie Księżyca z Wenus. Do obserwacji warto również wybrać miejsce z otwartym zachodnim horyzontem. Obserwacje prowadzić najlepiej z jakiegoś wywyższonego miejsca, z kopca. Księżyc wraz z Marsem zajdą pod horyzont około godziny 23:20.

Jowisz i Saturn

Olbrzymie planety naszego Układu Planetarnego – Jowisza i Saturna można obserwować nad ranem przed wschodem Słońca. Obie planety wschodzą godzinę po północy i rano nikną w zorzy wschodzącego Słońca, które na naszych terenach nastaje około godziny 4:36.

Jowisza i Saturna najlepiej obserwować przynajmniej pół godziny przed wschodem naszej Dziennej Gwiazdy. W tym czasie są stosunkowo wysoko nad południowo-wschodnim horyzontem i niebo jest jeszcze dostatecznie ciemne. Jaśniejszy Jowisz znajduje się wyżej i w lewo od słabszego Saturna. Obie planety łatwo odnajdujemy, ponieważ w tej części nieba o tej porze nie znajdują się żadne jaśniejsze gwiazdy.