Typowe dla zimowego nieba gwiazdozbiory (Orion, Pies Wielki i Mały, Bliźnięta, Woźnica i Byk) możemy jeszcze po zapadnięciu zmroku widzieć nad zachodnim horyzontem. Niemniej jednak uwagę naszą zwraca Wielki Wóz, wieczorem wiszący teraz prawie nad naszymi głowami. Posłuży nam w orientacji na wiosennym niebie.
Jeżeli przedłużymy łuk dyszla Wielkiego Wozu (Wielkiej Niedźwiedzicy), to w odległości równej w przybliżeniu podwójnej jego długości natrafimy na jedną z najjaśniejszych gwiazd nieba wiosennego. Jest to pomarańczowy Arktur – najjaśniejsza gwiazda konstelacji Wolarza. Cały gwiazdozbiór, który kształtem przypomina arabską dwójkę, znajduje się na północ od Arktura.
Przedłużając dalej ten sam łuk natrafimy na dalszą jasną gwiazdę, tym razem niebieskawego koloru, Spikę, czyli Kłos Panny. Panna jest zwierzyńcowym gwiazdozbiorem i leży w niej punkt równonocy jesiennej.
Przedłużając dalej łuk: dyszel Wielkiego Wozu – Arktur – Kłos, natrafiamy pod Panną na gwiazdozbiór Kruka. Obok Kruka leży konstelacja Puchar, a pod nimi rozciąga się bardzo długi gwiazdozbiór Wąż Wodny (Hydra). Jest on najwęższym, ale i najdłuższym gwiazdozbiorem.
Na południe od Wielkiego Wozu znajduje się Lew z najjaśniejszą gwiazdą Regulus. Lew jest również zwierzyńcowym gwiazdozbiorem i kształtem przypomina leżącego króla zwierząt.
W orientacji na wiosennym niebie bardzo nam pomoże trójkąt utworzony z trzech jasnych gwiazd: biało-żółtego Regulusa we Lwie, niebieskawej Spiki w Pannie i pomarańczowego Arktura w Wolarzu. Wolarz, Lew i Panna są najwyraźniejszymi gwiazdozbiorami wiosennymi i łatwo je zapamiętać. Pod Lwem i Panną ciągnie się po niebie Wąż Wodny z głową skierowaną ku północy. Zaś między Panną i Wężem Wodnym odnajdziemy Kruka i nachylony ku niemu Puchar.
Przy pomocy dołączonej mapki można odnaleźć jeszcze kilka mniejszych gwiazdozbiorów, jak np.: Warkocz Bereniki, Kompas, Sekstans czy też Małego Lwa.
Roman Strzondała
Komentarze
