Jubileusz polsko-czesko-słowacki

Tak. Z jednej strony jest pełen zieleni, z drugiej strony jest to miasto hutnicze. I pomimo tego kontrastu, jakoś to ze sobą współgra. Mało kto w Pradze, czy w innych miastach jest w stanie to zrozumieć. Gdyby nie powstała tutaj Huta Trzyniecka, nie byłoby miasta Trzyńca. Również dzisiaj właśnie dzięki bliskości przemysłu, miasto może się rozwijać.

W mieście mieszka kilka narodowości, co tworzy olbrzymie możliwości. No i w dodatku, kiedy doszło do rozdzielenia Czechosłowacji, nagle znaleźliśmy się na krańcu republiki. Choć ja uważam, że wprost przeciwnie, dzięki temu staliśmy się bramą wejściową do trzech państw – Polski, Słowacji i Republiki Czeskiej. I w połączeniu z tym, że w Trzyńcu mieszka kilka narodowości, że potrafimy pielęgnować swoje tradycje, miasto na tym niesamowicie zyskuje. Bardzo sobie tego cenię. Mało które miasto może się tym pochwalić. Niektóre miasta oczywiście mają piękną historię, my jesteśmy młodym miastem, swoją historię dopiero tworzymy.

Moim zdaniem to jest kolejny plus. Niektórzy wolą mieszkać w centrum, mieć blisko wszędzie, a są tacy, którym bardziej odpowiada życie na wsi. Uważam, że to akurat jest wartością dodaną, choć oczywiście ma też swoje minusy – trudno zapewnić, by do każdego domu był doprowadzony wodociąg, by odśnieżać wszystkie drogi, itp., bo to jest oczywiście bardzo kosztowne. Ale dzięki temu miasto ma Jaworowy, dom kultury, kino, galerię, Werk Arenę. Każdy może znaleźć tutaj to, czego szuka.

Ale, by tak było, konieczne jest dotrzymanie trzech warunków. Pierwszy z nich to stabilność. Tam, gdzie ciągle ktoś się kłóci, gdzie są intrygi, gdzie ludzie tylko szukają sposobu na to, jak drugiemu dopiec, nie można niczego budować. Duże rzeczy powstają długo. Realizacja projektów takich jak strefa przemysłowa Baliny, Via Łyżbice, zintegrowane centrum ratownictwa trwa co najmniej sześć lat, a zwykle jeszcze dłużej. Drugi warunek to współpraca i partnerstwo. Człowiek sam, bez współpracy z innymi niewiele zrobi. U nas to partnerstwo przejawia się we współpracy z Hutą Trzyniecką, z firmami działającymi na terenie miasta, z mniejszościami, organizacjami pozarządowymi. No a trzeci warunek to odpowiedzialność i odwaga. I proszę mi wierzyć, że bez tej odwagi, nie dałoby się niczego zrobić. Z alibizmem – będę robił wszystko, by tylko nie ponieść żadnego ryzyka – żadnej dużej rzeczy nie da się zrobić.

Celem pierwszej części obchodów jest przedstawienie trzech miast partnerskich – Trzyńca, Bielska-Białej oraz Żyliny. Wszystko to odbędzie się w formie konkursu pomiędzy poszczególnymi miastami. Współzawodniczyć będą trzy trzyosobowe drużyny. Mogę zdradzić, że Trzyniec będzie reprezentowała np. Markéta Konvičková, która również zaśpiewa. Obejrzeć będzie można też film na temat Trzyńca. No a w drugiej części będzie koncert gwiazd – polskiej Haliny Mlynkovej, czeskiego Petra Kolářa oraz słowackiego Vaša Patejdla.

Wyobrażenia były też takie, że we współpracy z konsulatem uda się załatwić większą sumę środków na zrealizowanie za jednym zamachem całego projektu centrum polskiego szkolnictwa. Na razie takich środków nie udało się zyskać, zatem obietnicę spełniamy stopniowo. Budżet Trzyńca na inwestycje wynosi rocznie ok. 30-40 milionów koron. Inwestycje związane z budową obwodnicy Trzyńca kosztować nas będę ok. 60 milionów koron. Oczywiście nie oznacza to, że nie będziemy przez kilka lat inwestować w rozwój miasta. Modernizacja sali gimnastycznej w polskiej szkole będzie kosztowała ok. 4 milionów koron. Zobowiązaliśmy się do tego, że przez najbliższe wakacje ją przeprowadzimy. Remontu doczekała się szkoła na ul. Kopernika, w Oldrzychowicach wybudowaliśmy parking i nowy przystanek naprzeciwko polskiej szkoły, dociepliliśmy budynek, wymieniliśmy okna i zrobiliśmy nowe otynkowanie. Również na ul. Dworcowej teraz przez wakacje przeprowadziliśmy duży remont. Nie udało się zyskać pieniędzy na to, by centrum polskiego szkolnictwa wybudować za jednym zamachem, ale staramy się małymi krokami obietnicę daną Polakom w Trzyńcu wypełniać.