ZPiT „Olza” na zdjęciach z lat 1989-2014, cz. III

Od drugiej połowy lat osiemdziesiątych kierownictwo artystyczne „Olzy” spoczywało w rękach Ottona Jaworka. Kierownikiem organizacyjnym zespołu była Danuta Janik-Jaworek. Po roku 1989 dzięki wsparciu rodziców, licznych sponsorów oraz determinacji komitetów organizacyjnych „Olza“ zatańczyła (oprócz Europy) już na trzech kontynentach, w Ameryce, Afryce i Azji.

Tysiące godzin bezinteresownego wysiłku przyniosły zespołowi szereg sukcesów, nagród i wyróżnień. W 1990 roku „Olza”otrzymała nagrodę im. Józefa Ligonia za przechowywanie narodowej tożsamości na Zaolziu i za wytrwałość w skupianiu środowiska polskiego wokół rodzimych wartości. Gdy w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych z „Olzą” rozstało się po wielu latach pracy spore grono tancerzy, a potem kolejne kierownictwo i kapela – powodem było również odejście niektórych ofiarnych społeczników na tamtą stronę – zespół musiał radzić sobie sam.

Sprawami organizacyjnymi zajęła się więc grupa najbardziej doświadczonych członków – niektórzy z nich są związani z zespołem do dziś. Kierownikiem artystycznym i choreografem „Olzy” jest od lat Roman Kulhanek. W 1997 roku dzięki inicjatywie Urszuli Niedoby i Michaeli Donocik, kierowniczek organizacyjnych zespołu, „Olza” po raz pierwszy zorganizowała Koncert Świąteczny, w którym wzięły udział zaolziańskie zespoły. W 2000 roku na festiwalu w niemieckim Recklinghausen, który miał charakter nieoficjalnych mi- strzostw Europy, zespół zdobył pierwsze miejsce.

W latach 2003–2004 hucznie świętowano jubileusz 50-lecia „Olzy“. Z tej okazji odbyły się koncerty, wystawa i tradycyjny zjazd olzian wszystkich generacji w Klubie PZKO przy ulicy Bożka. Również w tym roku wielka olziańska rodzina bierze udział w uroczystych obchodach 60-lecia zespołu. Nie wszyscy uświadamiają sobie, że „Olza” dzięki nowym generacjom zapaleńców przetrwała do naszych czasów, przynoszących nie tylko nowe wyzwania i możliwości, ale także sytuacje trudne i skomplikowane. W takich chwilach zespół miał swoje anioły opatrznościowe, sprawdzonych i ofiarnych społeczników, którzy – podobnie jak ich znakomici poprzednicy – poświęcili mu wiele lat swojego życia. Za to, jaka dzisiejsza „Olza” jest, za to, że nadal tańczy i śpiewa, należą im się nasze podziękowania.

Renata Putzlacher

Czytaj również: ZPiT Olza na zdjęciach z lat 1969-1989