O potomkach osadników z Wisły w Serbii

USTROŃ, WISŁA / Na projekcję filmu dokumentalnego „Ciągle tu jesteśmy” oraz spotkanie z jego scenarzystą i reżyserem Andrzejem Drobikiem zaprasza Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Wantuły w Ustroniu. Impreza ta odbędzie się w środę 19 lutego o godz. 17.00 w czytelni biblioteki.  

„Ciągle tu jesteśmy” to opowieść o potomkach wiślańskich osadników we wsi Ostojićevo w Serbii, o ich zachowywaniu tradycji, przywiązaniu do kraju przodków i małej społeczności, która musi na codzień radzić sobie z wieloma problemami.

W połowie XIX wieku grupa osadników z Wisły wyruszyła do odległego Banatu, czyli części dzisiejszej Serbii. Tam znaleźli pracę i nowy dom. Dzisiaj, niemal dwieście lat po osiedleniu się w nowym miejscu, ich potomkowie ciągle mówią wiślańską gwarą i kultywują tradycje. 

Premiera „Ciągle tu jesteśmy” miała miejsce 30 sierpnia 2019 roku w wiślańskim amfiteatrze im. Stanisława Hadyny, podczas Dni Wisły. Film został zrealizowany przez Grupę Twórczą Punkty Widzenia.  

– Przyjazd do Ostojićeva to niesamowite spotkanie z potomkami Wisły, którzy kilkaset kilometrów od rodzinnego domu ich przodków ciągle czują ogromne przywiązanie do beskidzkiej kultury i tradycji. Chcieliśmy pokazać ich niezwykłą historię, od XIX wieku, przez trudny wiek XX, wojnę w byłej Jugosławii, choć skupiliśmy się przede wszystkim na ich dzisiejszym życiu (…) – powiedział Andrzej Drobik, reżyser filmu „Ciągle tu jesteśmy”.

Dodał, że ten film był bardzo potrzebny, chociażby po to, żeby pokazać życie niezwykłych mieszkańców Ostojićeva i przypomnieć, że ta społeczność istnieje i współpracuje z rodzinną miejscowością swoich przodków. Čoka, do którego należy Ostojićevo to miasto partnerskie Wisły, która nawiązała z nim współpracę w 2007 roku. 

Patron ustrońskiej biblioteki

Ustrońska biblioteka wybrała sobie za patrona Jana Wantułę. Urodził się 20 września 1877 roku w Ustroniu i przez całe życie związany był ze Śląskiem Cieszyńskim. Ukończył jedynie trzy klasy miejscowej szkoły ewangelickiej, jednak później dokształcał się jako samouk. 

W wieku 14 lat zaczął pracować w ustrońskiej hucie. Pracował jako hutnik i ślusarz hutniczy, później gospodarował jeszcze na czterohektarowym gospodarstwie, odziedziczonym po ojcu. 

W 1907 roku  podjął pracę w hucie w Trzyńcu. Był działaczem organizacji społeczno kulturalnych. W 1897 roku został członkiem Czytelni Ludowej w Cieszynie. Od 1898 opublikował na łamach czasopism około 350 artykułów. Spisał też kroniki Goleszowa i Ustronia.

W okresie międzywojennym Wantuła był członkiem Związku Literatów Polskich i utrzymywał kontakty z wieloma znanymi pisarzami, którzy odwiedzali go w Ustroniu. Działał także w ustrońskiej parafii ewangelickiej. W 1898 roku z pastorem Jerzym Janikiem i nauczycielem Andrzejem Hławiczką założyli Stowarzyszenie Młodzieży Ewangelickiej, w ramach którego utworzono chór kościelny.  

Po przejściu na emeryturę zajmował się głównie pisarstwem. Poświęcał się także sadownictwu – był kontynuatorem działalności zapoczątkowanej w Ustroniu przez pastora ewangelickiego Karola Kotschego.

Za swą działalność Jan Wantuła był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Dwukrotnie został odznaczony „Złotym Krzyżem Zasługi”. Zmarł 29 lipca 1953. Jego syn Andrzej Wantuła był w latach 1956 – 1975 biskupem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w PRL. 

(gam)