Posłuchaj hymnu festiwalowego

KARWINA / Furorę na tegorocznym Festiwalu PZKO wywołał hymn festiwalowy w wykonaniu solistów Noemi Bocek, Przemka Orszulika z towarzyszeniem połączonych chórów PZKO.

Hymn skomponował do tekstu Henryka Jasiczka młody kompozytor Filip Macura z grupy muzycznej Noemiracles.

– Zależało mi, żeby obaj soliści mogli się wykazać. Jednak połączyć Przemka „rockera” i Noemi „soul & jazz” to sztuka. Ostatecznie jednak myślę, że wyszło mi nie najgorzej. Inspirowałem się polskimi balladami rockowymi. Chciałem żeby ten hymn brzmiał stosownie do treści wiersza i żeby zadowolił gusta młodych i starszych słuchaczy – powiedział w krótkim wywiadzie naszej redakcji młody kompozytor (całość można przeczytać w drukowanym „Zwrocie”).

Poniżej studyjne nagranie hymnu. Akompaniuje zespół Noemiracles.

A oto słowa:

Twoja ojczyzna

Piękne te lądy zielenią pijane,

cudnych orchidei kwiatami przetkane,

z krzykiem kolibrów i upałem słońca

z walką bez końca!

Piękny jest świat jak długi i szeroki,

lecz jeden jest kraj i ojców spuścizna:

Twoja Ojczyzna

Ref.

To niebo posiane gwiazdami,

jak zboże chabrami, makami –

ten las świerkowy, pola kamieniste

ten żabi chór i łąki kwieciste.

Gościniec szary i brzozy płaczące,

blaszany Chrystus na przydrożnej Mące.

ten turkot szachet, światła huty nocą

i wróble, co na wrotach cmentarnych szczebiocą

Piękne te stepy z traw srebrzystych falą,

jeziora porosłe, gdzie się czajki żalą

i dym taborów i stada koni,

gdzie czardasz dzwoni…

Piękny jest świat jak długi i szeroki,

lecz jeden jest kraj i ojców spuścizna:

Twoja Ojczyzna

Ref.

To niebo posiane gwiazdami,

jak zboże chabrami, makami –

ten las świerkowy, pola kamieniste

ten żabi chór i łąki kwieciste.

Gościniec szary i brzozy płaczące,

blaszany Chrystus na przydrożnej Mące.

ten turkot szachet, światła huty nocą

i wróble, co na wrotach cmentarnych szczebiocą

Cudne są zorze, co goreją baśnią,

i fiordy smętne, co w promieniach kraśnią

i szczyty śnieżne, wiekopomne

i morza przeogromne! –

I choćbyś poszedł nie wiem jak daleko,

to wizje kraju z tobą się powloką

i twoje serce w wspomnieniach zapłacze,

żeś we swym kraju piękna nie zobaczył:

Ref.

W tym niebie posianym gwiazdami,

jak zboże chabrami, makami –

w tym lesie świerkowym, polach kamienistych

w tym żabim chórze i łąkach kwiecistych.

W gościńcu szarym i brzozach płaczących,

w blaszanym Chrystusie na przydrożnej Mące.

w turkocie szachet, w światłach huty nocą

i w wróblach, co na wrotach cmentarnych szczebiocą.

(Henryk Jasiczek)