Księżna Elżbieta Lukrecja. O ostatniej Piastównie na cieszyńskim tronie podczas Spotkania Szersznikowskiego opowiadał Władysław Michał Żagan

CIESZYN / Bohaterką ostatniego przed wakacjami Spotkania Szersznikowskiego była Księżna Elżbieta Lukrecja. O ostatniej Piastównie na cieszyńskim tronie opowiadał Władysław Michał Żagan z Fundacji Dziedzictwo Księstwa Cieszyńskiego. Skupił się nie na tym, co znaleźć można w podręcznikach do historii, a na tym, jakim człowiekiem była Księżna Elżbieta Lukrecja, jak wyglądało jej codzienne życie.

Ile ostatnia cieszyńska księżna posiadała widelców i czy było to mniej, czy może więcej, aniżeli na Wawelu w tym samym okresie?

Żagan przybliżył postać Elżbiety Lukrecji nie tylko jako księżnej, ale jako człowieka. Opowiadał o jej wyjątkowo nieudanym małżeństwie, z którego uwolniło ją objęcie władzy w Cieszynie, o jej uporze, determinacji i odwadze, które pozwoliły jej tę władzę objąć. A także o konkretnych urzędnikach i służbie, wymieniając niektórych z imienia i nazwiska.

Słuchacze dowiedzieli się także tego, jakie i ile księżna posiadała suknie, jakie elementy zastaw stołowych wykazano po jej śmierci w spisie inwentarza. — W inwentarzach Księżnej Elżbiety Lukrecji widelców odnotowano jedenaście. Dla nas dzisiaj to może być śmieszna sprawa. Ale dla porównania królowa Polski Jadwiga Jagiellonka w inwentarzach sreber stołowych nie posiadała żadnego widelca. Natomiast Katarzyna Habsburżanka posiadała ich tylko osiem — wyliczał Żagan, przybliżając, że były to czasy, kiedy widelcem nie jadano, używano go raczej do przekładania mięsiwa z półmiska na talerz.

Na zakończenie wykładu Władysław Michał Żagan podkreślił, że Księżna Elżbieta Lukrecja była niezwykle silną politycznie kobietą, wspaniałą dyplomatką. W życiu prywatnym natomiast nieszczęśliwą kobietą, która nigdy nie zaznała miłości, a po ucieczce od okrutnego męża nigdy nie związała się już z żadnym mężczyzną.

Kilka historycznych faktów

Księżna Elżbieta Lukrecja zmarła 370 lat temu, w roku 1653, w wieku 54 lat. Ostatnie lata życia mieszkała w kamienicy w mieście, gdyż cieszyński zamek już wówczas był ruiną — zniszczyli go podczas najazdu Szwedzi. Jednocześnie jest to data końca rządów cieszyńskiej linii Piastów. Po jej śmierci władzę w Księstwie Cieszyńskim przejęli Habsburgowie.

(indi)