Z teki Antoniego Szpyrca

Jak babie kwit szmakowoł

Teraz sie mówi, że ludzie moc pijóm, to tak ganc nima prowda. Downi ludzie wiyncej pili, babóm też gorzołka szmakowała, nikiedy wiyncej niż chłopóm.

To roz był w Jabónkowie jarmark, z tego nejwiynkszóm radość mieli gospodzcy, bo wtedy mieli przy szinkwasie pełno, a kwit sie loł litrami.

Tóż w jednej gospodzie, a nazywało sie tam łu Mora, siedziała za stołym też jedna baba. Ta była łurośniynto jak sztajerok, a chłop przi ni taki mały, na cóż go miała, to nie wiym.

Tóż ta baba siedziała w tej gospodzie całe popołedni aż do nocy i piła jak dónga. Tyn chłop też, ale był coroz wiyncej markotny.

Ta baba, jak dopijali achtlik, prawi chłopu: – Stary dopij, koż, a idymy.

Dopili dalszi achtlik, a ta baba zaś: – Stary dopij, koż, a idymy.

Na polu sie zećmiło, a ta baba fórt do chłopa: – Stary dopij, koż, a idymy.

Łuż było tak ku północy, kiej chłop naroz do wrzasku i do beku: – Staro, coś dorobiła, dy jo łuż ni móm piniyndzy, dy my cielacko przepili!

Tu baba stowo spoza stoła, a na chłopa: – Co tu ryczisz, ty stary capie! Dyć ci cały czas mówim, że mosz dopić, a idymy.

Zdrapiła chłopa za kabot i do pola. Łóna ta baba była kajsi z Łómnej, jako doszła do chałpy, to nie wiym, dy jóm rynka, noga nie dzierżała.

Nikierzi chłopi to przi swoji babie ni majóm lehki, gor jak sie taki kwitu chce.

(„Zwrot” 1989 nr 4)