Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek. Recenzja książki Justyny Bednarek

Scena Bajka zgotowała wspaniałą niespodziankę swoim widzom. W piątek odbyła się premiera „Niesamowitej wyprawy lewej skarpetki” na podstawie książki Justyny Bednarek. Przedstawienia na podstawie książek to dobra okazja do sięgnięcia po oryginał. Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał swoim dzieciom o przygodach skarpetek, ma ku temu okazję. Zapewniam, że lektura będzie dobrą zabawą nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych.

„Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek” to jedna z naszych ulubionych książek – jest z nami właściwie od początku przygody z czytaniem. Choć wydawało nam się, że język, którym jest napisana, jest za trudny dla dwuletniego dziecka, nasza pociecha nie pozostawiała nam wyboru – kazała sobie czytać „Skarpetki” tak często, że historie te znaliśmy na pamięć. Bardzo szybko dokupiliśmy więc kolejne części.

Książka jest napisana piękną polszczyzną – prostą, zrozumiałą i okraszoną zapominanymi powoli związkami frazeologicznymi i wyrażeniami. Lektura może więc wzbogacić język nie tylko tych najmłodszych, ale i dużo starszych – szczególnie tych, którzy na co dzień posługują się wieloma językami.

Historia „Niesamowitych przygód dziesięciu skarpetek” rozpoczyna się niewinnie – w domu Małej Be znikają skarpetki w praniu, a hydraulik odkrywa, że uciekają one przez dziurę w podłodze. Skarpetki wydostają się na wolność i doświadczają wielu ciekawych przygód – jedna z nich zostaje gwiazdą filmową, inna staje się opiekunką mysich sierot, a jeszcze inna jest detektywem.

Historie pełne autentycznych emocji

Największym atutem książki jest traktowanie małego czytelnika poważnie, bez moralizatorstwa i przemycania życiowych nauk na siłę. Sama autorka podkreśliła w jednym z wywiadów, że „traktuje swoje pisanie jak literaturę, bez taryfy ulgowej”. I jest to prawda – widać to nie tylko w sferze językowej, stylistycznej i kompozycyjnej, ale i w podejściu do młodego czytelnika.

Historie, choć nie mogły się wydarzyć naprawdę – przynajmniej nie skarpetkom – tchną autentycznymi emocjami i refleksjami. Skarpetki mają swoje marzenia, potrzebę odkrywania świata, pragną mieć przyjaciół, chcą się zakochać, angażują się w pomoc tym, których spotykają na swojej drodze. Chcą się czuć potrzebne.

„Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek” to nie tylko wzruszające historie, ale i ogromna dawka humoru, i to takiego, który trafi nie tylko do małych i dużych dzieci, ale nawet i dorosłych. Dlatego podczas lektury, nikt nie będzie się czuł znudzony.

Idealnym dopełnieniem książki są ilustracje Daniela de Latour – niebanalne, dynamiczne, pełne ekspresji. Rysownik w kilku kreskach oddaje sedno kolejnych historii, charakter poszczególnych bohaterów i towarzyszących im emocji. Nie bez powodu ilustracje są na tak wysokim poziomie – autorka w wielu swoich wywiadach podkreśla, że książka jest pierwszym dziełem sztuki, z jakim dziecko ma do czynienia.

Dojrzewanie do literatury dziecięcej metodą na sukces

Justyna Bednarek przygotowywała się do zawodu pisarki przez 30 lat, zbierając pomysły na książki dla dzieci i pisząc do szuflady. Odważyła się zostać pisarką dopiero w wieku 45 lat. Na pomysł napisania książki, której głównymi bohaterami będą skarpetki, wpadła, gdy zobaczyła leżącą na ulicy skarpetkę. Ale nie była to zwykła skarpetka, tylko dokładnie taka sama, jaka poprzedniego dnia zniknęła jej w praniu. Wtedy autorka odkryła, że to jest ten pomysł na książkę, na który czekała.

Znacie to uczucie? Składacie pranie i brakuje wam pięciu skarpetek? Po raz kolejny zastanawiacie się, co znowu poszło nie tak? Czy skarpetki gubią się w drodze z kosza na bieliznę do pralki, rozpuszczają się w proszku do prania, a może pochłania je pralka?

Po lekturze „Niesamowitych przygód dziesięciu skarpetek” nie będziecie zadręczać się więcej egzystencjalnymi pytaniami dotyczącymi losu zagubionych skarpetek. Już nigdy nie będziecie smutni, że nie macie skarpetki do pary. Jak to możliwe? Będziecie wiedzieli, że zgubione skarpetki odnalazły w swoim życiu, to czego im brakowało – przygodę, wolność, przyjaźń…. A że nie macie, co ubrać do pracy? Są ważniejsze rzeczy w życiu.