Zwrot astronomicznie. Koniunkcja Księżyca z Wenus

Od kilku tygodni zachodnie niebo zdobi jasno błyszcząca Wenus. Jako Gwiazda Wieczorna  króluje swym blaskiem na niebie po zachodzie Słońca. Świeci tak jasno, że nikt nie może jej przeoczyć. Bystry obserwator może ją odnaleźć nawet 5 – 10 minut przed zachodem naszej dziennej gwiazdy.

Księżyc znalazł się w ubiegły piątek w nowiu. Od tej daty pojawia się coraz starszy (a więc większy) nad zachodnim horyzontem po zachodzie Słońca. Przy swojej wędrówce po sklepieniu właśnie dziś około godziny 17:30 znajdzie się w pobliżu bardzo jasnej Wenus.

Zjawisko to podczas bezchmurnego nieba będzie widoczne po zapadnięciu zmroku nad zachodnim horyzontem. Wenus będzie świecić w prawo i nieco wyżej od sierpa Księżyca, który ma niespełna 13 procent oświetlonej powierzchni.

Przy bardzo dobrych warunkach atmosferycznych gołym okiem widoczna będzie obok jasnego księżycowego sierpa i słabo oświetlona reszta zwróconej ku nam półkuli księżycowej. Zjawisko to nazywamy światłem popielatym. Wywołane jest ono rozproszonym światłem słonecznym na atmosferze ziemskiej, które dopada na nie oświetloną część Księżyca.

Jeżeli spoglądać w niebo będziemy około godziny 18:30 to dodatkową atrakcją obserwacji koniunkcji będzie widoczny przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Dokładnie o  godzinie 18:30 nad zachodnim horyzontem zacznie się ukazywać nabierając z każdą chwilą jasności i wysokości nad horyzontem. Poruszając się równomiernie przeleci nad naszymi głowami mknąć dalej ku wschodniemu horyzontu. Do cienia Ziemi wejdzie o godzinie 18:35 i przestanie odbijać światło słoneczne czym stanie się dla nas niewidoczna. Stacja ISS będzie tylko o nieco słabsza od Wenus, a więc również bardzo jasna i dlatego łatwo ją zauważymy i nikt nie może jej przeoczyć.

Roman Strzondała