Dechówka

Wiycie na co mie dostoł mój chłopek? Na to, jak umioł pieknie łopowiadać. Co my sie za swobody naśmioli. A śmiejymy sie do dzisia. Roz mi połopowiadoł, jak sie dostoł do trzyniecki dechówki. 

– Tyś nóm zatajił, żeś chodził do szkoły muzycznej! – tak na mie wybafnył na kierejsi lekcji Dyrygent dechówki z popularnej zawodówki z Kanady. Dyć jo ani nie wiedzioł, że to trzeba kajsi głosić! Jyny se to przedstow – mosz 15 roków, z polski podstawówki idziesz na uczniak, tam chłapczyska z czeskich szkół z całej Góralije. Hned sie wszyscy na mie dziwali jak na egzota, no i miołech u kolegów przerómbane.

– Tak tego a tego, tam a tam przidź, mómy prube dechówki – dobił mie Dyrygent.

No, co żech mioł robić, prziszeł żech tego i tego, tam i tam. A tam już siedziała cało partyja narychtowano, po kapce trómbili, bymbnili, strojili. Dyrygent sie z tym nie smolił, wiedzioł, jak na pubercioków. Zawrził mie do takigo anclika, kaj były roztomaite instrumynty – trómbki, klarnety, bymbny – małe, wielki, … .

– Tak, a teraz se tu wybier, na co bedziesz groł. Za chwile przidym – powiedzioł Dyrygnt i poszeł dyrygować.   

– Tóż co se móm wybrać? Dyć jo chodził do szkoły muzycznej na fortepian! Trómbka? Klarnet? Trómbón? Bymbyn … to by możne szło. Ale kiery gupi bedzie smykoł to wielki ździorbo?

Rozleciały sie dwiyrze:

– Tak co? Już żeś se wybroł? – uderził na mie Dyrygent.

– Jeszcze ni … – Dyrygent rypnył dwiyrzami i szeł trenować dalszy kónsek. A jo jyny rozmyślóm, jak sie z tego wywlyc. Po dalszym kónsku – isto Szkoda lasky … to było, sie zaś łodewrziły dwiyrze. Jyny na mie kuknył, jo pokryncił głowóm, że jeszcze ni …Co ci bedym cyganić, chciało sie mi beczeć. Dyć jo przeca nie chcym grać w żodnej dechuli! Ale było mi jasne, że mie już Dyrygent jyny tak nie puści. Isto widzioł wy mie wielki potencjał. A mie, jako dobrze wychowanego chrześcijana, było gupi, go skłamać.

Toż zaś przeglóndóm tyn dechówkowy wercajk i widzym – talyrze! Wybawiyni! To nima taki ciynżki na noszyni, mogym to schować do taszki, tóż to zaś nie bedzie tako łostuda, jak bedym szmarowoł ku szkole. Jyny nie śmiym zakopnyć, to by było słychać. Uf … nie uwierzisz, jak mie popuściło.

– Tak co, na co bedziesz grać? – nie odpuścił Dyrygent.

– Na ty talyrze!

– Ja, to prawie nimóm pokryte. Tak talyrze!

Nafasowoł żech uniforme aji z czopkóm, koledzy mi pokozali, jak sie trzasko  na talyrze. Kóncertowołech z dechówkóm po wszystkich dzielnicach Trzyńca. Na 1. Maja aji przed dómym dyrektora werku.

Na kóniec to nie byko taki marne. Użyli my srandy, ze szkoły nas puszczali na pruby i kóncerty. A nikiere kónski bych łodtrzaskoł aji dzisio.