Co zymnóm robi kosztówka

Strasznie radzi z moim chłopkym jeżdżymy na wandrowania po winnych piwnicach, ale jeszcze raczy i piekniejsze je, jak sie wandruje po winnicach. Autobusami sie przesuwómy po naplanowanej trasie i cali nacieszóni przez okno oglódómy tyn dziw.

W autobusach, a tych je 20 (a wszystki pełne!),  nóm rozdajóm takigo przewodnika, kaj piszóm na kiere winnice pojadymy, co sie bedzie kosztowało. Winiorze opowiadajóm o winie, co wszystko trzeba kole tych winorośli porobić, aby sie wino urodziło a było dobre.

Na każdej winnicy sóm nagotowane kosztówki. No, kapke sie tego nazbiyro, bo winnic bywo 5, a na każdej je 5 kosztówek. My stali bywalcy już wiymy, że aby przeżyć, trzeba kosztówki przegryzać. Tóż sie nawzajym czynstujymy kiełbaskami i syrkami z misek tuptuś-waruś. Wieczór je jeszcze jedna kosztówka we starym klasztorze … i pije sie zaś. Majóm aji nagotowane taki dzbónki, jak se człowiek to winko poprubuje, posmakuje, powolo na jynzyku, tak to nie musi połknyć, ale może to elegancko wypluć. Jeszczech nie widziała żodnego, co by to tam pluwoł.

Wieczór w klasztorze je pełno kultura! Gro aji muzyka! Tako ta morawsko z cymbałym. Je to przeszumne. Na te muzyke sie dycki nejwiyncyj cieszym. To se potym siednym co nejbliży i posłóchóm, śpiywóm, poklepujym, nikiedy kogosi aji dorwiym do tańca. A jak majóm muzykanci przerwe, tóż idym za nimi i mówiym im swoje uwagi, swoje trzi grosze do tematu. Wiycie, jo z tym mojim granim dziure do świata nie zrobiła. Ale jako starej rechtorce sie mi fórt zdo, że móm tymu młodymu pokolyniu co przekozać, dobrze poradzić. Przeca se ty doświadczynia nie weznym ze sobóm do grobu.

Tóż tako owinióno, nacieszóno idym tym dzieckóm powiedzieć swoje uwagi – ganz jak by sie gdo pytoł! A to że stroje muszóm być elegancki, wybiglowane, dobrze pozapinane, że trzeba dodzierżować jakisi rytm pieśniczek, a nie walić z każdym kónskym jak spłoszóny kóń, że przi graniu sie majóm na siebie dziwać, tłumaczym z łezkóm w oku, że muzyka to je taki jedno wielki ciało, kiere razym dycho, a w tej muzyczce je wszystko słychać, że sóm na scenie i muszóm odgrywać, że ich to przeokropnie bawi, … no, je tego fakt kupa, co móm tym młodym do powiedzynio.

Ci nasi młodzi muzykanci majóm wielki szczyńsci, że jak je Gorola, to siedzym dóma i oglóndóm transmisyje. Bo, jak sie znóm, po jakisi tej półeczce bych po wystympie czakała na nich za scenóm i w dobrej wierze przekazywała swoje dobre rady i uwagi.

Łod serca, Waszo ciotka Krzypaczka