Dzisiaj w nocy w wieku 68 lat w swoim domu w Newtonville na przedmieściach amerykańkiego Bostonu zmarł poeta Stanisław Barańczak. Cierpiał na chorobę Parkinsona.
Był poetą, krytykiem literackim i tłumaczem, jednym z najważniejszych twórców Nowej Fali, działaczem Komitetu Obrony Robotników.
Urodził się 3 listopada 1946 r. w Poznaniu. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutował w 1968 tomem poezji „Korekta twarzy”. Został pracownikiem naukowym UAM, w 1977 za działalność w KOR został usunięty z uczelni.
W 1980 aktywnie działał w wielkopolskiej „Solidarności” i wrócił na Uniwersytet Adama Mickiewicza. Otrzymał ofertę pracy w Stanach i opuścił kraj. Od 1981 był wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda w USA. Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce na stałe zamieszkał w Stanach Zjednoczonych.
Poezja Barańczaka łączy w sobie wiele tradycji literackich: barokową stylistykę i typową dla romantyzmu postawę bohatera lirycznego, a także awangardowe podejście do pracy nad wierszem.
W 1999 roku został uhonorowany nagrodą literacką NIKE, za tomik poezji „Chirurgiczna precyzja”
Krytycy do najwybitniejszych tomów Barańczaka zaliczają „Dziennik poranny” z 1972 roku, a także „Widokówkę z tego świata” z 1988.
Tagi: Chirurgiczna precyzja, Dziennik poranny, Korekta twarzy, nagroda literacka NIKE, Newtonville, poeta. literat, Stanisław Barańczak, Widokówkę z tego świata
