Rozpoczął się związany z wieloma zwyczajami świeckimi i obrzędami kościelnymi Wielki Tydzień

Wielki Poniedziałek

Lud przez cały Wielki Tydzień powstrzymywał się od wykonywania ciężkich prac fizycznych i jeszcze bardziej zaostrzył post, choć Kościół tego specjalnie nie wymagał. Wyjątek stanowili wyłącznie ludzie ciężko chorzy i małe dzieci, ale już nie dzieci większe.

Zwyczajowo tego dnia wieczorem przed świętym obrazem albo przed krucyfiksem przy zapalonej świecy wszyscy domownicy zbierali się na długie modlitwy – odmawianie z kacjonału – i rozpamiętywali Mękę Pańską poprzez odczytywanie fragmentów z Nowego Testamentu.

Wieczorne to rodzinne rzykani – modlenie się – wprowadzało specyficzny nastrój przeżywania dramatu Chrystusowych mąk, cierpień i Jego umierania na krzyżu.

Od tego dnia dzieciom ani młodzieży nie było wolno swawolić, hasać ani nawet bawić się i obowiązkowo wszyscy brali udział w kościele w Drodze Krzyżowej.

(Jan Szymik „Doroczne zwyczaje i obrzędy na Śląsku Cieszyńskim”, do wydania przygotowała Sekcja Ludoznawcza Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego w Republice Czeskiej, Czeski Cieszyn – Wrocław 2012)