Zachowały swą wartość

Jednym z celów „Zwrotu”, może w intencjach założycieli wcale nie najważniejszym, było uwzględnianie specyfiki regionalnej i poszerzanie wiedzy o regionie. Było to tym potrzebniejsze, że w latach, kiedy „Zwrot” rozpoczynał swą działalność, było o tych sprawach głucho, ale wiadomo było, że sprawy te żyły i dawały znać o sobie. Bezpośrednim poprzednikiem „Zwrotu” były przecież „Szyndzioły”, wydawane jako dodatek do „Głosu Ludu”, poświęcone tym właśnie regionalnym sprawom i potrzebom.

To wcale może nie najważniejsze zadanie „Zwrotu”, wyrażające się w aspiracjach literackich i naukowych, dzięki redaktorom, współpracownikom i czytelnikom zostało w niektórych latach omawianego dwudziestolecia wcale szeroko rozbudowane. To właśnie dzięki tym aspiracjom „Zwrot” w dużej mierze, oprócz innych zadań i celów, realizował także swoiście pojęty program literacki i naukowy.

Dużą zasługę miał w tym względzie pierwszy redaktor „Zwrotu” Paweł Kubisz. Wytyczona przez niego linia ulegała po jego odejściu z redakcji pewnym zmianom, zlikwidowana jednak być nie mogła, bo odpowiadała potrzebom czytelniczym. Kubisz skupił wokół pisma szereg piór, które zasiłały je szerokim wachlarzem różnych artykułów. Pismo w związku z tym spotykało się z niesłusznymi zarzutami pewnych przerostów, atakowano w nim m.in. historyzm, ale te właśnie atakowane rzeczy zachowały nawet po latach swą wartość i czytelnicy niejednokrotnie do nich wracają.

(Kilka przypomnień i uwag na 20-lecie „Zwrotu”. „Zwrot” 1969 nr 12)