Cieszyniacy spotkali się w Avionie

Już po raz kolejny w ramach cyklu „Bez stereotypów, Czesi i Polacy o sobie nawzajem” zaprosiła kawiarnia Avion w Czeskim Cieszynie w piątkowy wieczór 15 listopada gości do salonu dyskusyjnego . Tym razem spotkali się  ks. Piotr Prokop Siostronek sprawujący funkcję opata klasztoru benedyktyńskiego w Břevnowie oraz poetka Renata Putzlacher. 

Nie przypadkowo stworzono taki duet. Kilkanaście lat temu obaj goście salonu dyskusyjnego spotykali się w kościele w Alejach w Cz. Cieszynie – ks. Siostrzonek jako ministrant a Renata Putzlacher jako członkini „Scholi”. Obaj zresztą utrzymują kontakt do dzisiaj.

Rozmawiano o przywiązaniu, jakie czuje ksiądz Siostrzonek do Ziemi Cieszyńskiej. Według niego ojczyzna jest tam, gdzie są groby naszych przodków. Groby zresztą fascynowały go od dzieciństwa. Najchętniej ministrował na pogrzebach – tam miał okazję do zastanawiania się nad sensem życia.  – Często mówimy, że nie mamy czasu, ale jak ktoś odejdzie nagle musimy się zatrzymać i zastanowić – wyjaśnił.

Ksiądz Siostrzonek ma talent muzyczny. Chciał chodzić do szkoły muzycznej, ale pewnego dnia przyszedł do domu z płaczem. – Nauczycielki powiedziały mi, że nie mam „dźwięku”. Chodziło oczywiście o słuch muzyczny – przyznał. Później jednak uczył się grać na akordeonie,  klarnecie i na saksofonie.  Do dzisiaj jest mu bliska muzyka jazzowa . – Grałem też w Teatrze Cieszyńskim. Po maturze jednak skończyłem z graniem –  dodał. Renata Putzlacher przyznała się, że nie zna nut, jednak ma  słuch muzyczny, co pomaga jej w tłumaczeniu  tekstów piosenek.

– Siostrzonek łączy ludzi którzy powinni się spotkać, jest człowiekiem „łącznikiem” – mówi Renata Putzlacher.  W ten sposób połączył Jiřego Pavlicę, kompozytora, kierownika artystycznego zespołu „Hraďišťan” z Renatą Putzlacher. Ks. Siostrzonek z  Jiřim Pavlicą szukali kogoś, kto mógłby napisać libretto do oratorium pt. „Brama Pielgrzymów”. Pani Renata miała na początku obawy z tego projektu, nie wiedziała jak ten temat ująć, ponieważ utwór miał być współczesny i miał trafić zwłaszcza do młodego pokolenia, jednak czuła że to jest potrzebna i poważna rzecz. Wkrótce zafascynowała ją historia św. Wojciecha.

(AM)