Wspominamy Władysława Młynka (6.6.1930-1.12.1997)

Sześćdziesiąt siedem lat życia Władysława Młynka to materiał na obszerną biografię i trudno zawrzeć je w krótkim wspomnieniu. Sześćdziesiąt siedem lat życia musiało mu wystarczyć, bo żył zbyt intensywnie. Działał w tylu dziedzinach, że wydarzeniami swego życia mógłby obdzielić kilku ludzi. Aż serce w końcu nie wytrzymało.

Władysław Młynek urodził się 6 czerwca 1930 roku w Gródku jako najstarsze dziecko Jana Młynka i Anny z Rabinów. Uczył się w Polskim Gimnazjum w Czeskim Cieszynie, w Gimnazjum Pedagogicznym w Orłowej i w Instytucie Pedagogicznym w Ostrawie. Został pedagogiem na rodzinnej ziemi, by przywiązanie do niej wpajać swoim podopiecznym.

Uczył w polskich szkołach w różnych miejscowościach Zaolzia: w Trzyńcu-Kanadzie, Gnojniku, Ligotce Kameralnej, Milikowie, na Kamienitym, w Bukowcu. Za równie ważne uważał zajęcia pozalekcyjne, starał się budzić w swych uczniach zamiłowanie do śpiewu i szerzej, do działalności społecznej.

Był założycielem i kierownikiem niejednego chóru szkolnego i chóru PZKO. W Gródku prowadził tercet dziewczęcy, w Trzyńcu zespół dziecięcy Czantoryjki, w Milikowie Goroliczek. Pod jego batutą śpiewały chóry w Gródku, Gnojniku, Żukowie Górnym, Ligotce Kameralnej, Oldrzychowicach, Śmiłowicach i Jabłonkowie.

Osobny rozdział to zespół Gorol z Jabłonkowa. Od 1978 roku był jego kierownikiem artystycznym. Z Gorolem kojarzy się również Gorolski Święto, którego kierownikiem artystycznym został w 1983 roku. Tu też rozkwitł jego talent gawędziarski, kiedy dał się poznać szerokiej publiczności jako Hadam z Drugi Jizby.

Działalność społeczna Władysława Młynka to również praca w Sekcji Folklorystycznej i w Zarządzie Głównym PZKO, którego w latach 1990-93 był prezesem, a następnie wiceprezesem.

Od lipca 1992 roku do stycznia roku następnego pełnił obowiązki redaktora naczelnego miesięcznika „Zwrot”.

Do licznych talentów Władysława Młynka trzeba dodać również talent pisarski. Zdążył uczcić jubileusz pięćdziesięciolecia swego pisarstwa w kwietniu 1997 roku, debiutował bowiem jako poeta w wieku 17 lat. Inspiracją pierwszych wierszy młodego gimnazjalisty było piękno beskidzkiego krajobrazu, Gródek, z którego rozciągał się piękny widok na górę Kozubową.

Młynek pisał przeważnie gwarą, ale używał również literackiej polszczyzny. Był autorem wierszy, nie stronił jednak także od prozy. Pisał dla dzieci i dla dorosłych. Dla potrzeb scen szkolnych i amatorskich tworzył sztuki i programy świetlicowe, ale również słuchowiska radiowe. Utwory sceniczne cieszyły i cieszą się niezmiennym powodzeniem, amatorskie zespoły teatralne chętnie po nie sięgają.

Publikował na łamach prasy, wydał także kilka pozycji książkowych. Jego debiut książkowy to udział w antologii „Mrowisko“ (Profil, Ostrawa 1964). W 1979 roku ukazał się w Czeskim Cieszynie, wydany przez Sekcję Folklorystyczną ZG PZKO, zbiór poezji dziecięcej „Koło, koło młyński“. Ostrawski Profil wydał w 1989 roku opowiadania Młynka „Śpiewające zbocza“. Wiersze Młynka drukowano również w Polsce. W Warszawie ukazał się w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej w 1983 roku zbiór „Śpiewy znad Olzy“, a w wydawnictwie Polonia w 1992 roku „Droga przez siebie“.

Władysław Młynek wyróżniony został licznymi odznaczeniami, jego zasługi dla społeczności polskiej Zaolzia dostrzeżono również po drugiej stronie Olzy. Był honorowym członkiem Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, laureatem nagrody im. Oskara Kolberga. Otrzymał odznaczenia najwyższe: medal Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi.

Zmarł nagle 1 grudnia 1997 roku. Wtedy dostrzeżono, iż nie zawsze sprawdza się powiedzenie, że nie ma ludzi niezastąpionych.

(„Zwrot” 2000 nr 6)